co zrobić i jak postępować ze zbuntowanym maluchem - Forum

Ja jestem kiepskim doradca w tej kwestii bo dopiero w przedszkolu zderzyłam się z problemami. Ustępowałam, brałam na ręcę zawsze kiedy chciał. Z czasem się nawet przywyczaiłam! 

Dopiero wizyta u psychologa otworzyła mi oczy. Więc po pierwsze trzeba wykluczyć ból, kłopot, smutek, tesknotę. Dziecko w wieku Szymka nie powie co u mu jest i nie należy go ignorowac. jednak jesli celowo, płaczem wymusza coś to posadź na krzesełku, powiedz, ze wrocisz jak sie uspokoi, i tak milion razy. Trudne ale załapie szybko.

ala, sytuacje z dziś

nie wyrzucaj przypraw z szuflady!= płacz

zostaw kabelki(od komputera)- płacz

nie bierz do buzi szczotki do wc(autentyk!!!!)-płacz

nie ciagnij nawilżacza -płacz (za pół godz. go zrzucił )

nie wyrzucaj butów z szafy -płacz

napij się z nowego kubeczka (rzut przez pół pokoju) -płacz

mama zrobi siku i wyjdzie z łazienki- RYK!

a to maleńka część dzisiejszego dnia. nie wiem gdzie go karac, krzesełka uwielbia, wchodzi nózkami i próbuje przewrócic, w kącie się chowa, łóżeczko jest do spania, w łązience boję się go zostawić samego na sekundę, w kuchni robi mi kipisz w szufladach, albo zciąga z półek butelki z nalewkami, w pokoju jest komputer.

czy ja mogę go ukarać ale być w tym samym pomieszczeniu?

Nie wiem Aniu jak postępowałaś z Szymkiem od małego.Ja mając jedno dziecko czasami ustępowałam,teraz z dwójką maluchów nie ma zmiłuj.Nakarmione,suche pieluchy to nie ma płaczu,,oczywiście starają się wymusić branie na rączki,wyciąganie z szuflad,wyciąganie z szafekale jak nie podchodzę 10 min. to same się uspakajają.

Wiesz co Aniu. Ja ustępowałam.... I jestem teraz( po paru latach) temu przeciwna. Wiem,że robiłam źle. Mój mały szantażysta- tak to okresliłam- próbował na mnie róznych sztuczek.... A, ze byłam "uległą" mamą, to do tej pory uczę się, które zachowanie jest prawdziwe, a które wymuszone.....Tak postępowalam ze starszym synem , a teraz, jak krzyknę, lub czegoś zakarzę, to od razu kaszel, katar, łzy w oczach...Wie, że mam jebola na punkcie zdrowia i to wkorzystuje. Powiem Ci tak. Pokaż kto jest mamą. I nie ma Boże zmiłuj. Ja teraz tak robię, choć wiem, że za późno...Ale lepiej nauczyć dziecko za późno, niż wcale.

Jest cholernie ciężko,ale daje rezultaty na przyszłość.Krzyczy-to niech sobie krzyczy.Serce boli,ale czy maluch może robić wszystko co chce?

U mnie tak mala, probuje wymusic dorwanie telefonu do reki, albo branie na rece.

Zwyczajnie sadzam ją na podłodze, siadam koło niej i rozmawiam do niej. Czasem podam zabawke. Jakos przechodzi.

Staram sie ignorowac takie zachowanie, bo nie chce by mi mała weszła na głowe. A sadze ze teraz jest na etapie sprawdzania na co moze sobie pozwolic. Szkoda tylko, ze inni nie zwazaja na to co mowie i zaraz biegna, bo mala placze.;/

Fakt, serce sie kraja, jak dziecko płacze, ale jesli wiem, ze nic jej nie dolega, no to co innego zrobic, jak zignorowac.

Anusiu.. nie dać się ponieść.
Wiem, że to bardzo trudne, też mam takiego małego buntownika w domu i to co u mnie najlepiej skutkuje
to odwrócenie uwagi. Woła apppa i sobie coś upatrzy co jej nie wolno, to pytam: zbudujemy wieżę z klocków, albo chcesz to czy tamto.. albo pomalujemy.. u mnie to działa najlepiej. Jedyna sprawdzona metoda i trzymać się tego co sobie wyznaczymy, jeśli czegoś nie wolno to nie wolno.. bo inaczej koniec z nami, przepadłyśmy. 

Anusiu - musisz być konsekwentna. I znaleźć na Szymka sposób. To niestety jest ten wiek, kiedy ten mały człowieczek próbuje swoich sił i chce wywalczyć jak najwięcej. Oj a umieją te nasze maluchy z nami grać.

Młody często też tak próbuje nas podejść. Jak coś nie jest po Jego myśli to jest płacz i błagalne "maaamooo" (w domyśle "ratuj"). I jakie piękne łzy wtedy potrafi na zawołanie wyczarować. Ale nasze nie musi być "nie". Osobiscie stosuję wtedy mały fortel. Jeżeli chce mi włazić na kuchenkę to próbuję zainteresować go garnkiem i łyżką. Jak nie to to może książka. Coś zawsze poskutkuje.

Dziecko powinno wiedzieć, że to Ty ustalasz zasady. I że jak mówisz nie to jest nie. Szymek właśnie teraz się tego uczy.

Kiedy dziecko płaczę lepiej przeczekać ten moment i w żadnym wypadku nie ulegać tylko po to żeby przestało.Jeśli chodzi o histerię najlepiej nie zwracać uwagi.Już pisałam,że konsekwencja jest bardzo ważna inaczej dziecko pozwoli sobie na nieco więcej niż krzyki,wrzaski,ryki...A później przyjdzie nam przyznać się do swojego błędu.Bo czyim błędem jest to,że dziecko pozwala sobie na więcej i więcej jak nie rodziców???

GDY DZIECKO SIĘ BUNTUJE…

Zachowaj zimną krew.

Mów spokojnym tonem.

Nigdy nie szarp i nie krzycz.

Staraj się dziecko przytrzymać- mocno przytul je do siebie.

Zaproponuj jakiś ruch, który rozładuje napięcie np.poskaczcie.

Nie zostawiaj dziecka samego.

Bądź stanowczy i nie ustępuj.

Nie karz za napad złości.
Nie traktuj dziecka jak swojej własności.

Nie próbuj go do niczego zmuszać.

Nie szantażuj miłością.

Nie zawstydzaj.
Nie decyduj o wszystkim za dziecko.

 RODZICU!

moj też czasem marudzi - ale staram się go wtedy zająć czymś innym

jak płacze , bedąc sam w łóżeczku - proszę , by chwilę poczekał i się uspokoił - pomarudzi, popłacze, aż w końcu coś tam innego zauważy i jest OK

bardziej jest "wymuszający" u babci - ale to babci sprawa, jak daje sobie wchodzić na głowę

jak chcę coś zrobić, czasem muszę go zignorować, bo tak już nic bym nie zrobiła - zwłaszcza popołudniami i wieczorami, gdy jesteśmy sami...

no własnie. ja robię wszystko " na czuja" i nie wiem czy dobrze robię ,zwłaszcza jak konsekwentnie powtarzam to samo, niby on juz się nauczy ze nie wolno(np. ściagać obrusa z ławy), mija miesiąc i znów mam od nowa to samo.

wczoraj własnie tak wymyslałam jak odwrócic jego uwagę gdy płakał nie biorąc na ręce, w rezultacie nic nie udało mi się zrobić w domu. pralkę mi przestawił ,ja nastawiłam codzienne na 1,5 godz. on przekręcił na 45 min, delikatne, w rezultacie musiałam stawiać jeszcze raz, bo sie nie uprało..

niemawidzi jak gotuję i gdy tylko staję przy kuchence, to odpycha mnie od niej,łapie za kolana i chce na ręce! tak jest za każdym razem,boję się,że w końcu go niechcący obleję wrzątkiem

ogólnie to źle jest zawsze gdy zajmuję się czym innym niż zabawa z nim, zawsze zaczyna się wtedy jazda. do niedawna wystarczyło jak był w tym samym pomieszczeniu, a ja mogłam coś tam zrobić, teraz można zwariowac!

próbuję tłumaczyc, mówić ze jak skończę obiad to pójdziemy na dwór, a on wtedy chce JUŻ iść i jest krzyk.

nie radzę sobie, a bardzo nie lubię być bezradna

kurczę! jeśli mnie to czeka za dwa miesiące :) żywioł do nieokiełznania!

a najlepsze to z tą pralką :) sorry, wiem że to na pewno męczące było...

teraz się z tego smieje, ale nic nie poradzę mam nową pralkę programator chodzi lekko, reszta jest na przyciskane guziczki a wszystko sie świeci, a nawet miga! z jednej strony sie mu nie dziwię....

też mam podobną pralkę "na wciskanie" z elekrtonicznym wyświetlaczem - traz chodzi ze mną i ją obserwuje. Na razie chyba jeszze trochę się jej boi, ale wkrótce...oj, będą kabarety! :)

Niestety pewnie Cię nie pocieszę pisząc, ze to...dopiero początek... Szymek wkracza dopiero w okres buntu: zaczyna mieć swoje zdanie, być coraz bardziej samodzielny. Przerabiałam to z Julką (nawet pisałam na forum). I teraz Julka nie da sobie w kaszę dmuchać, ale w wieku 3 lat jest juz pojętniejsza, więcej można jej wytłumaczyć. Z kolei jako dwulatka też potrafiła rzucic się na podłogę z krzykiem. Jedyny sposób, jaki znam: nie ustępować. Próbować tłumaczyć też warto. Może z czasem załapie, dlaczego tego czy tamtego mu nie wolno.