Niewychowane dzieci w miejscach publicznych... - Forum

Nie toleruję takiego zachowania w miejscach publicznych, ale i w domu. Dzieci nie są tu winne. Raczej rodzice, którzy nie wskazują dzieciom, co wolno,a co nie! Moim zdaniem to NIEWYCHOWANI rodzice są winni takich sytuacji. Ja chyba na Twoim miejscu zwrócilabym kulturalnie uwagę rodzicom tego dziecka...

Odkąd sama jestem rodzicem, to jestem bardziej tolerancyjna dla tego typu spraw.

W tej konkretnej sytuacji, to rzeczywiście przesada. Mówię tu o włażeniu na stół, wypinanie się tyłkiem i mało apetyczne stopy pod nosem. Co do "biegania" po pubie, restauracji to jestem trochę bardziej tolerancyjna - po prostu wiem, że czasem ciężko dziecku w miejscu wysiedzieć. Oczywiście przemieszczanie musi mieć swoje granice.

Nie wiem czy zwróciłabym uwagę, mam taki charakter, że pewnie bym przemilczała.

absolutnie- niech sobie biega, skacze, ciagnie rodziców - nie przeszkadza mi to ( w pewnych granicach oczywiście). Post odnosił się do załączonego zdjęcia... stopy, stół to już przegięcie po prostu...

Włażenie na stół to już jest przegięcie.To miejsce publiczne jest!Jeszcze  z takimi stopami.No bez przesady.Ciekawe czy w domu pozwalają dziecku na takie zachowanie?

No nie... to za wiele, jak nawet na małe dziecko a brak jakiejkolwiek interwencji rodziców to już przesada...

Ja w takiej sytuacji bym zareagowała... może wtedy coś by do nich dotarło...

Dziecko, jak to dziecko czasami nie odróżnia co jest dobre a co złe bo od tego są rodzice by od maleńkości już wpajali co można robić a czego nie...

To podstawa dalszego jego funkcjonowania w społeczeństwie...

Niedopuszczalne …chodź musimy pamiętać, że jest grupa dzieci, które mają nadpobudliwość lub ADHD i niestety wychowanie takich dzieci jest o wiele trudniejsze pomimo wysiłku i starań rodziców.

Na tym zdjęciu widać wyraźnie, że dziecko jest już dość duże. Niestety ja bym zareagowała. W końcu to miejsce publiczne i jakaś kultura obowiązuje, nawet dzieci.

Tak, to prawda Mam dziecko z ADHD najbardziej mnie bolało, że wszyscy twierdzili , że to złe wychowanie CZekała nas długie lata terapii W tym sczególnym przypadku to wina rodziców i nie ma co się spierać Niektóre zachowania można okiełznać 

Myślę, ze są to skutki bezstresowego wychowywania dzieci i w tym przypadku winę ponoszą rodzice, którym zwróciłabym  grzecznie uwagę co do zachowania dziecka.

Dzieci z ADHD gdy mają własciwą opiekę też tak nie zachowują się, albo rodzice nie zabierają je w takie miesca gdzie nie mogą nad nimi zapanować.

Dziewczynka miała tak z 7-10 lat - nie umiem dokładnie określić,  rodzice byli anglojęzyczni lub ich znajomi byli z zagranicy...uwagi nie zwróciłam bo zaraz stamtąd wyszli - może zobaczyli ze robie fotę ... nie wiem ;-)

No własnie. Przecież nad dzieckiem chorym również można mieć kontrolę, choć moze łatwo nie jest...

heee he

Czasem tak jest, że rodzice szukając wymówek w "niewychowywaniu" dzieci zwalają wszystko na choroby. Nie chcialabym urazić rodziców naprawdę chorych dzieci. 

Dzieci z ADHD gdy mają własciwą opiekę też tak nie zachowują się, albo rodzice nie zabierają je w takie miesca gdzie nie mogą nad nimi zapanować.

To jest prawda!!!

Opisana sytuacja jest karygodna. To rodziców należy wychowywać a dopiero potem dzieci. 

Nie życzę nikomu , wychowywania chorego dziecka Jakie by ono nie było Łatwo oceniać innych jak się ma swoje dzieci zdrowe 

Basiu!!! Nie chciałam Ciebie urazić. Tylko zwrócić uwagę na zachowania rodziców majacych zdrowe dzieci a zaslaniających się chorobami. Bo zdarza się tak niestety, że szukają choroby u dzieci. 

Zdaję sobie sprawę z wielkiej troski i wielkiego trudu jaki wkładają w wychowanie dzieci rodzice chorych dzieci. 

Jeśli zrobiłam Ci przykrość, to bardzo, bardzo przepraszam. Wiem, że jesteś wspaniałą kobietą i cudowną babcią. 

Też tak mam. Ale za nic nie pozwoliła bym wejść dziecku na stół nawet w domu a co mowa w publicznym miejscu. Rodzice zapwene chcieli mieć troche świętego spokoju, nie mówią nic. A dziecko to świetnie wyczówa i ma pole do popisu.. Aż strach pomyśleć co będzie dalej...

Ciężko jest w takich przypadkach, ponieważ zwrócenie uwagi rodzicom w takiej sytuacji kończy się zazwyczaj karczermą awanturą. Ja swoim dzieciom nie pozwalam na takie zachowania i zawsze staram się mieć na nie oko. Do świętoszków nie należą, ale wydaję mi się, że w tej kwestii są dobrze wychowane.

Pani Basiu przepraszam, że Panią uraziłam.Wiem, ze jest Pani wspaniałą babcią i opiekunką i do takich sytuacji nie dopuszczała.Tak sadzę po osiągnieciach Pani wnuka.

Nie skarże się , bo to ja wybrałam i to ja odpowiadam za dziecko , które wychowuję Po 17 latach mogę powiedzieć  że zrobiłam to co powinnam Spotkałam się z różnymi sytuacjami od ludzi, ale jeden utkwił mi mocno w pamięci jak młoda mama przepraszała mnie że nakrzyczała na mojego wnuka , bo ona nie wiedziała i bardzo mi współczuje , że ma taką chorobę Byłam wzruszona Ten przypadek opisany w poście to główny temat i nie pochwalam takiego zachowania Można niektóre zachowania okiełznać i to da się zrobić