Dziecko od pierwszych tygodni próbuje się z rodzicami komunikować, przekazać im, że jest głodne, zmęczone, śpiące, źle się czuje. W podobny sposób sygnalizuje potrzebę wypróżnienia się. Jeżeli rodzice uważnie obserwują swoje dziecko, wkrótce nauczą się, jakie gesty, ruchy, dźwięki poprzedzają pojawienie się siku czy kupy. Najczęściej zachowania te są ignorowane, bądź przypisuje się im inne znaczenie, a dziecko z czasem przestaje je dawać i samo ignoruje – stąd późniejsza konieczność nauki załatwiania się na nocnik.
Tymczasem, jeżeli zareagować na owe sygnały i podtrzymać dziecko nad nocnikiem, pozwalając na takie załatwienie potrzeb fizjologicznych, dziecko będzie w przyszłości intensywniej je sygnalizowało. Dlatego widząc zachowania świadczące o tym, że dziecko czuje potrzebę wypróżnienia, rodzice proponują mu nocnik. Robią to także wówczas, gdy przewidują, że może być potrzebny (przed posiłkiem, spacerem, po spaniu itp.). Używają przy tym prostych dźwięków, które sugerują dziecku właściwy moment...
BabyBoom
Odważylibyście się wychować swoje dziecko bez używania pieluch?
Przy odrobinie szczęscia powie....mama siusiu
