Jak mądrze pomagać dziecku w lekcjach? - Forum

mysle,ze dobrze byloby na poczatku pomagac dziecku w sensie naprowadzania na odppowiedni tok rozumowania.zalezy tez jaki przedmiot bo np w matematyce mozna pomoc znalezc dobra metode rozwiazywania zadan i jeszzce dodatkowo wyjasnic jak to dziala,bo czasem w szkole Pani "leci dalej" z programem i kto zrozumial-to fajnie,a kto nie to niech sie martwi.z kolei przedmiotach typu biologia to juz trzeba uczyc sie pamieciowo...a przy np historii fajnie jest dziecko wciagnac w to,moze jakis film albo wizyta w muzeum..zeby dziecko polknelo bakcyla

No w sumie odpowiedź jest oczywista - nie odrabiać za dziecko, tylko pomagać:) I mieć sporo cieprliwości, nie krzyczeć, dać czas.

To jest wiadomo, że dziecko musi pracować samodzielnie:)))) Choć znam mamy, które odrabiają lekcje za dzieci:(((

 A co, jesli dziecko nie chce pomocy???? Tak jak mój Patryk na przykład???? Ja chciałabym kontrolować, czy dobrze robi swoje lekcje, ale on nie ma na to najmniejszej ochoty i chce koniecznie robić wszystko sam...

Ja myślę, że dzieci mogą chcieć robić wszystko same z dwóch powodów. Albo nie chcą być kontrolowane, bo mają coś do ukrycia. Ale w takim wypadku to się przecież prędzej czy później wyda. Albo po prostu bo chcą zacząć panować nad jakąś częścią swojego życia. Nie wiem ile Patryk ma lat, ale w tym drugim przypadku tylko bym się cieszyła. Przecież chcemy by nasze dzieci były coraz bardziej samodzielne.

Myślę, że dziecku, które chce być samodzielne powiedziałabym, że proszę bardzo może sam, ale pod warunkiem, że będzie miał określone wyniki w nauce (dostosowane do możliwości dziecka). Dodałabym, że jeśli będzie miał jakieś pytania czy potrzebował pomocy to chętnie mu pomogę, ale inicjatywa musi wyjść od niego.

Ja od roku stosuję u najstarszego synka (poszedł właśnie do piątej klasy) zasadę nie kontrolowania (ani zeszytów, ani prac domowych, ani niczego) tylko wymagania. Tak gdzieś raz w miesiącu dostawał kartę ocen i liczyliśmy średnią wszystkich ocen. Jak miał oczekiwaną średnią (zaczęliśmy od 4.0 i powoli wymagania rosły aż na koniec roku miał mieć 4.5) to bardzo dobrze, jak nie, szlaban na miesiąc na telewizję. Ktoś powie okrutne, brutalne, dziecko znienawidzi szkołę. Myślę, że to był dobry sposób na niego, jeśli nie jedyny. Grześ nie należy do dzieci, które uczą się dla dobrych ocen, czy po to, żeby pani była z nich zadowolona, chwaliła, lubiła itp. Ten system dał mu konkretną motywację, powodując jednocześnie poczucie, że to on jest panem sytuacji. Zdarzało mu sie zapomnieć o pracy domowej, ale widziałam jak bardzo starał sie pamiętać, bo wiedział, że to wyłącznie jego sprawa. Często robił ją jeszcze na świetlicy, albo zaraz po przyjściu do domu "żeby nie zapomnieć". Oczywiście nie obyło się bez wpadki, kiedy wykalkulował, że może sobie pozwolić na nierobienie prac domowych z polskiego (nienawidzi pisać) bo nadrobi piątkami i szóstkami z innych przedmiotów. Oczywiście się przeliczył i wówczas średnia spadła mu poniżej 4.0, a na koniec roku dociągnął tylko do 4.4 (i przez całe wakacje, żeby móc oglądać telewizję musiał "zarabiać" pracując w domu ponad zwykłe obowiązki), ale myślę, że te "porażki" były też bardzo cennymi lekcjami. To przyjemność patrzeć jak sam sobie to wszystko organizuje, nawet jeśli nie wszystko mu wychodzi. Przypomina mi takiego gospodarza, "pana na włościach", który "czyni sobie ziemię poddaną". 
Podoba mi się również to, że nie muszę ciągle przypominać, męczyć narzekać, prosic, grozic, przekupywać itp.
W tym roku zamierzam wprowadzić również drobne nagrody np. dodatkowe 15 min. grania na komputerze (bardzo cenne bo limit jest godzina tygodniowo) jeśli przez cały tydzień wytrzyma bez jedynki i bez uwagi (ma ADHD więc tydzień bez uwagi to jest sukces).

Alison, mój Patryk ma 7 lat. Chętnie chciałabym Mu pomóc, ale On tej pomocy nie chce.... Chce być samodzielny, na każdym kroku to podkreśla:)))) Jednak jak już zrobi zadania domowe, to przychodzi sie pochwalić, no i do sprawdzenia oczywiście. Narazie nie mam z Nim problemów, ale to początek roku szkolnego i początek pierwszej klasy.....

Nie chciałabym zbytnio Go kontrolować, tylko zostawić Mu pole do działania.... Jednak ''jednym okiem'' i tak zerkam (jak nie widzi) co On robi:)))

Myślę, że powinnaś mu na pozwolić. Nie ma musu pomagania dzieciom, jeśli same sobie radzą. Jeżeli dostaniesz sygnał ze szkoły, że chłopak sobie nie radzi, wtedy powinnaś zainterweniować. Skoro radzi sobie dobrze powinnaś być z niego dumna:)

Póki co radzi sobie bardzo dobrze;) I chyba dam Mu trochę więcej swobody. Zobaczymy, jak sytuacja się rozwinie. Póki co i On i ja idziemy na kompromis. 

Soniu Bo po co na siłę pomagać, jeśli chłopak radzi sobie sam?:) Ciesz się, że masz tak samodzielne dziecko:)

Drogie Mamy!

Super Mama zwraca uwagę, by tempo pracy pozaszkolnej dostosować do możliwości ucznia, wraz z ograniczeniem zbędnych bodźców dochodzących z zewnątrz. Gdy dziecko odrabia lekcje, powinno mieć do tego odpowiednie warunki. Niech w pokoju będzie cicho, biurko puste, aby zbędne przedmioty nie rozpraszały jego uwagi.

Mama może pomóc dziecku ułożyć plan działania, zgodnie z hierarchią wykonywania poszczególnych czynności, tak by nauczyło się doprowadzać rozpoczęte czynności do końca, a wkrótce oceniać ich stopień trudności czy czasochłonność.

Dziecko, które ma dużo energii, starajmy się zainteresować zajęciami, w których będzie mogło spożytkować jej nadmiar, zapiszmy do kółek zainteresowań lub na zajęcia sportowe.

Super Mama rozumie, że dziecku po szkolnych obowiązkach czy zabawie potrzebny jest odpoczynek i wyciszenie się.

Na stronie konkursowej www.mlecznystart.pl znajdziecie więcej porad ekspertów Mlecznego Startu! Tam także możecie zagłosować na jedną z 16 wspaniałych mam, które biorą udział w konkursie Szukamy Super Mamy.

Soniu ja dziś miałam odwrotnie Łukasz prosił żebym mu pomogła, krew mnie zalala bo chodziło o szlaczek ha ha  bardzo latwy ale mial zły dzie ń chyba i udawał żę nie umie.

Mi nigdy nikt nie pomagał w odrabianiu lekcji. Czasami mama sprawdzała, jak mam odrobione zadania ale to tylko w najmłodszych klasach. Oczywiście gdy czegoś nie rozumiałam zawsze mogłam iść do rodziów to wtedy mi wytłumaczyli - NIGDY nie zrobili za mnie! I do dziś jestem im za to wdzięczna

Z nami chodziła dziewczynka, której Mama pomagała, a wręcz za Nią rysowała. Uważam, że to krzywdzące dla dziecka. Ta dziewczynka i tak musiała wykonywać wszystkie prace sama- na lekcji pod okiem nauczyciela.

Drogie Mamy, czy znacie objawy, które mogą sygnalizować problemy z nauką? Oto one:

zbyt długo zabiera się do odrabiania lekcji,
nadmiernie interesuje się wszystkim dookoła,
nie mogąc jednocześnie dłużej skupić uwagi na pracy,
biega lub wierci się,
nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć lekcyjnych,
popełnia błędy wynikające z niedbałości,
ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach,
łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców,
gubi rzeczy potrzebne do pracy,
w szkole wyrywa się do odpowiedzi, nie czekając na swoją kolej.


Warto zwracać na nie uwagę!

Polecamy także stronę www.mlecznystart.pl, gdzie możecie zagłosować na jedną z 16  wspaniałych mam, które biorą udział w konkursie Szukamy Super Mamy.

Poierwsze 3 sie u nas zgadzają reszta zupełnie nie ;)

Zloteog srodka nie mam, póki co jest różnie u nas - raz super, mała chętnie sama odrabia, my sprawdzamy, a kiedy indziej robi na odwal albo zbiera sie jak sójka za morze. Ostatnio jak miała kiepski dzień na odrabiane kaligrafii, napisałam jej po jednym eyrazie w linijce (były zdania do napisania) i poprosiłam, zeby napisala tak samo ładnie jak ja, żeby pani nie zauwazyła różnicy - i udało się! No ale też nie chę jej uczyć oszukiwani... :P 

Na pewno na każdym etapie jest ważne, żeby zainteresowac się tym co jest zadane. Szukajmy razme informacji, dopytujmy.