Czego oczekujemy w związku - Forum

Nie wiem, czym kieruą się ludzie.

Jedna moja ciocia poślubiła wujka z rozsądku - jak mi kidyś powiedziała. I są razem grubo ponad 30 lat. Może nawet 40.

Natomiast ja wiązałam się rzadko, ale zawsze w grę wchodziło uczucie. I to "coś", nieokreślonego. Coś, co mnie pociągało w mężczyźnie.

Dość ciekawe założenie...

Zważając jednak, że najlepiej mi jednak jak jestem sama (po spróbowaniu z kimś), to chyba nie tym się kierowałam? W ogóle pozostawanie  kimś w związku uznaję za męczące - za bardzo cenię swoją indywidualność i ciężko mi jest z kimś wytrzymać na dłuższą metę :)

Uczuciem przede wszystkim. Ale nie tylko miością. Również świadomością i poczuciem tego, że to jest własnie ta osoba z którą chcę spędzić resztę swojego życia. Ja to po prostu czułam.

Przy rozstaniu bolało mnie wszystko, kreciło mi sie w głowie z bólu, i nie widziałam sensu życia;)

Tak było:) Poza tym wiedziałam, ze jest dobrym człowiekiem:)

CENT pilnuj IZABELII BO JEST NIESAMOWITA

Ja tam od razu wiedziałam, że to jest ten i tylko ten i po ponad 32 latach mogę powiedzieć, że trafiłam w 10-tkę

No widzisz SKORPION - każdy Ci prawie odpowie, że "kierował się uczuciem", a nie żeby "było lepiej"...

A nawet jeśli i "z rozsądku" - to nikt się raczej nie przyzna 


Mnie tzw. "porywy uczuć" nie biorą, a więc mogę się przyznać - mnie, nie byłoby lepiej...

Ja w swoim przypadku nie mogę napisać  by "było lepiej" bo zaczynaliśmy od  przysłowiowej "łyżki" i każda rzecz, którą mamy cenimy bo to jest przez nas zapracowane a nie dane w "prezencie"...

"by było lepiej" - nie chodzi tylko w sensie materialnym, a na przykład - aby mieć poczucie bezpieczeństwa, a ja  - sorry - tego nie miałam, bardziej poczucie nerwowości, zmęczenia i poczucia,że ktoś "zwala" mi na głowę swoje problemy, nic mi nie ujmując, a dodatkowo nawet nie odwdzięczając się dobrym słowem...

po prostu - w związku chciałabym, aby było tak "psychicznie" lepiej, a nigdy tak nie było...  

To faktycznie nie miałaś lekko... Dla mnie udało się natrafić na tę właściwą osobę pod każdym względem  i Tobie również tego życzę - przed Tobą jeszcze jak to się mówi - całe życie...

Dzięki! Choć, może aż tak b.młoda, to to już nie jestem :)
Szczerze mówiąc , aż tak bardzo nie narzekam na swoją sytuację (jest dużo plusow) - no i oczywiscie pomoc dziadków przy małym, dlatego aż tak fatalnie tego nie odczuwam.
Niemniej sporo na mojej głowie, bo muszę sama pracować,by utrzymać siebie i syna i po południu mieć jeszcze siłę na zajmowanie się nim :) Ale psychicznie za to naprawdę mam spokój ( a to ważne dla malego dziecka),by nie wychowywało się w atmosferze nerwowości :)

 

miłość,zrozumienie,wspólne wspieranie siebie,szacunek itp.to podstawa i ja to mam i nawet więcej

jesteśy ze sobą 11lat, a nadal jest tak jak na początku i chciałabym żeby tak było do końca.

Wydaje mi się ,że u każdego może być co innego ważne.My od samego początku dorabiamy sie na własnych pieniążkach i wiemy ile pracy i sił nas to kosztowało i kosztuję ... w połączeniu tych wszystkich zalet mamy SWOJĄ WIELKĄ MIŁOŚĆ-NASZĄ 3-osobową RODZINKĘ

Zaraz,!  zaraz!!    Powoluśku..                                Nie powiecie (przynajmniej dla mnie) że żadne z Was nie kalkulowało ( nie liczyło wszystkich za i przeciw) , a to czy partner(ka) to nie zwykła łajza, czy będzie w życiu dla Nas dobry(a) ....tak na chłodno za...i przeciw . Nikt mi nie powie że zaraz wskoczyliście do łóżka (zanim wszystkiego nie przekalkulowaliście)

Tak naprawdę Skorpionie to nie ma, co tu kalkulować, bo teraz np jedno i drugie pracuje, dobrze nam jest i jest ok. Ale za kilka lat widomo, czy będzie tak bosko? Kalkulowanie moim zdaniem nie wchodzi w rachubę, choć moi dziadkowie próbowali mi kalkulować a nawet wykalkulować moją miłość, ale im się nie udało

Ja wiem, że zawsze z Łukaszem mogę o wszystkim pogadać, wiem, że mnie zrozumie tak jak i ja jego, może jedynie co kalkulowałam, to to, że Łukasz jest "ułożony" i do "tańca i do różańca" i to mi się w nim podoba. Nie zmieniłabym go na faceta, który ma trudny charakter, bo dla mnie byłoby to mordęką

U mnie to chyba pisałam, jak było, to się nie będę powtarzać.

Identycznie jak u nas i też jesteśmy 11 lat razem.

Hmm...

uczucia sa bardzo wazne, ale szczerosc, zaufanie, poczucie bezpieczenstwa , oraz poczucie tego, ze to własnie z Ta osoba chcemy spedzic reszte zycia, moze sprostac naszym oczekiwaniom... :)

Nie wierzę już w magiczne "coś". Można stracić połowę życia na szukaniu "tego czegoś", chociaż nikt tak naprawdę nie wie, co to jest.

Gdy zależało mi na kimś - do zakochania były konkretne przesłanki - fizyczne, emocjonalne: atrakcyjność, poczucie bezpieczeństwa, zaufanie. To, że nie liczyłam czasu - potrafiłam się zagadać i zapomnieć o wszystkim, to, że mogłam pleść nawet bzdury, mogłam zrobić największą głupotę - a nie było to ważne. To, że mogłam i nie bałam się być sobą. To, że wiedziałam, że z największych tarapatów mnie wyciągnie, wprowadzi swój rozsądek w moje emocjonalne rozdygotanie.

Niczym sie nie kierowałam!

Pokochałam człowieka i tyle:)

Moim zdaniem związek to układ, jak się dogadasz tak masz i do tego potrzebne jest tylko wielkie uczucie