Kłamstwo - Forum

Rzadko są sytuacje, kiedy tak naprawdę można ukryć całą prawdę przed chorym czy jego rodziną... Przecież mają kontakt z lekarzami... U nas sytuacja dotyczyłam starszych ludiz, którzy tego kontaktu nie mieli.

No właśnie. Też bym zadała pytanie: co z ich sumieniami?

I czy kiedykolwiek będą żałować. (Osobiśie wątpię, mają przecież z tego zysk. Np. ci od babć - dużo pieniędzy mają).

Chyba to kwestia wartości...

Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że nie kłamię -  po prostu nie umiem i na pewno źle bym się z tym czuła... chociaż czasami mówienie prawdy nie raz dawało w kość ale wolę gorzką prawdę niż słodkie kłamstwo.. i sumienie czyste...

Wartości, wychowania...

Mam w rodzinie taką osobę (kuzynkę),która notorycznie kłamie. Niegdyś byłam z nią mocno związana, ale gdy jej kłamstwa wyszły na jaw, nie potrafiłam jej wybaczyć i zerwałam więź. Kłamstwa te zraniły głęboko całą rodzinę. Po jakimś czasie zorientowałam sie, że ta osoba tak wymyśla, że nie wie już, gdzie leży prawda, a gdzie fałsz. Przyszło mi do głowy, że może to jest fantazjowanie?
Jaka właściwie jest różnica między kłamstwem a fantazjowaniem? Spotkałam się z tym, że dzieci lubią fantazjować, ale czy dorośli też?  

Dorośli też - mają czasem ku temu powody. Myślę, że fantazja jest sposobem na oderwanie się od rzeczywistości. I że może przynieść coś pozytywnego ( np. można wymyśleć świetną powieść), ale może przerodzić się właśnie w chorobliwą.

jest coś takiego jak "chorobliwa kłamliwość", tylko, że potem można się w tym tak "zakręcić", że nie wiadomo, gdzie jest prawda? To zakrawa o mitomanię - miałam taką koleżankę.

dostosowywała zawsze fakty do rzeczywistości, tak, aby jej było zawsze: najlepsze, najmądrzejsze, naj..., choć - jak było - każdy widział...

Dodajmy, że często w kłamstwo uciekają też alkoholicy - boją się oni prawdy.

Kłamstwo nie jest dobre ale czasami robimy to w dobrej woli by kogoś chronić.

Każdy nałogowiec oszukuje chyba przede wszystkim sam siebie ( "panuję nad moim piciem", "mam kontrolę").

Tak - oszukują też innych.

Np. zbieranie pieniędzy niby na chleb ( a potem do sklepu i po butelczynę albo do dilera i działeczka).

Komu bardziej zapamiętacie kłamstwo - osobie bliskiej czy obcej?

Kłamstwo ze strony osoby bliskiej zawsze bardziej mnie boli. Choć pamietam o tym długo, to jednak jestem w stanie prędzej czy później wybaczyć. Często też usprawiedliwiam tę osobę sama przed sobą.

Mam podobnie.

No chyba że kłamstwo obcej osoby mnie dotyka bardzo mocno, wtedy lepiej, by ta osoba trzymała się ode mnie z daleka i pozostała obcą.

Prawdę powiedziawszy, u nas kłamstwa to chyba raczej nie mają miejsca - dzieciaki mają to po nas - chyba... nazwałabym te ich niektóre sytuacje "sekretami", ale za czas jakiś i one zostają nam ujawnione...

Ostatnio ''przyłapałam'' koleżankę na kłamstwie, a właściwie kilku kłamstwach... Kłamstwo ma bardzo krótkie nogi, jak to mówią... Staram się ''rozluźnić'' kontakty z tą ''koleżanką''..

Nasłuchałam i dowiedziałam się wiele spraw o sobie które były kłamstwem,wymysłem ludzi-jak doszło do konfrontacji-Ja i ktoś_to ten ktoś nawet nie raczył telefonu odebrać a co dopiero oko w oko się zobaczyć.

Ja nie umiem kłamać,i zmyślać.