Zawiść - Forum

Cóż, teraz moje podejście jest identyczne, Kasiu, jak Twoja stopka głosi.

Igiełka? Czasem ukłuje. Ale wiem, że w innych dyscyplinach to ja jestem Sprite, a inni pragnienie.

Dystansu do takich kwestii też trzeba się nauczyć :)

Zwsze daleko było mi do zawiści. Ale też były takie sytuacje gdy ktoś zbierał owoce mojej pracy. I było mi bardzo przykro. A teraz nikt mi nie odbiera obowiązków i splendoru. Na wszystko przychodzi czas.

Czasami jak mi się coś wali na głowę to zazdroszczę innym, że w danej chwili nie mają tego problemu co ja.Zapewne mają inne ale wiadomo.

Mam duzy dystans do wszelkich zawisci Zycie nauczylo pokory .....Niczego nikomu nie zazdroszczei  jest mi z tym dobrze

Nigdy nie zazdrościłam tzw. dóbr materialnych - czyli lepszego samochodu, drogisz ciuchów itp. zresztą do takich rzeczy raczej nie przywiązuję wagi.
Jeśli trochę zazdroszczę to umiejętności grania na instrumentach (mnie niestety słoń na ucho nadepchnął), możliwości zwiedzania świata itp. 

Ale tak jak piszesz. Jeśli nieraz ktoś dostaje "brawa", zwłaszcza jeśli dostał je przez znajomości, lub ze względu na to jak się nazywa i jaką funkcję pełni tatuś lub mamusia, to po prostu jest mi przykro, że nie zawsze liczy się dobrze wykonana "robota", ale "C`est la vie" jak mówią Francuzi

Zawistna nie jestem.

Zazdrosna jednak bywam, walczę z tym, ale nie zawsze wygrywam. 

I tak jak już niejedna osoba wyżej, nie mam na myśli spraw materialnych.
Każdy jest kowalem swojego losu, jednak czasami mam wrażenie , że niektórzy mają monopol na szczęście.   

Nie będę śmieciła w tym wątku, bo mam to samo zdanie co apis. Podepnę się pod jej wypowiedź.

Dodam jedynie, że poza żalem jaki czuję, gdy ktoś zbiera brawa, które należą się mnie... działa to także w drugą stronę. Czasem jest tak, że nie mamy wpływu na decyzje podejmowane "u góry". Jeśli np wygrywam coś w konkursie a wiem, że byli lepsi ode mnie - nie potrafię się tym cieszyć. Jest mi przykro i czuję wstyd.

Nie jestem zazdsrosną ani zawistną osobą.Czasem skręca mnie gdy ludzie się przechwalają nie z zazdrości ale z rozdrażnienia.

Też zawistna nie bywam ale zazdrosna napewno, szczegolnie jak widzę jak "legatom życiowym" sie coś udaje bez wysiłku, a człowiek stara sięcałe życie i g.... ma.

... ale przynajmniej znasz swoją wartość!

Wandziu wypisz wymaluj i u mnie było tak - teraz z tym mam spokój. Chociaż co niektórzy dalej mi super mężusia zazdroszczą...

oj ja mam tak samo,kieyd sytuacja mnie przersata,problemy dobijaja zazdroszcze innym ze nie ejstem wich skorze i moge cieszyc sie chwilowym brakiem problemow.

Dokładnie mam tak samo. Ale zdarza się tez tak, jak napisała Ala:

tak to jest...niby nie zazdrościmy,nie jesteśmy zawistni,ale kiedy ktoś dostaje więcej zadajemy sobie pytanie dlaczego my nie?

Też tak mam czasami.

Ja myślę o tym co ja mam i moi bliscy. Nie przeczę, że poczułabym zawiść gdyby ktoś dostał coś, co mi się należy, np. gdybym odwaliła robotę a ktoś zgarnął pochwałę, cjoć może bardziej byłaby to złość niż zawiść. W każdym bądź razie nie zazdroszczę innym, bo wiem, że czegoś i im brakuje, jak każdemu zresztą.

zawistna nie jestem,ale zazdroszcze czasami nie ktorym tego ,że na kiwnięcie ręki mają to czy tamto...a ja muszę na to ciężko czasami popracować