Znajomi i rodzice z wizytą u noworodka. - Forum

Ustanowiliśmy zakaz odwiedzin przez pierwszy miesiąc. I nie chodziło o nie dopuszczanie gości do Stasia, chcieliśmy mieć najzwyklejszy spokój i czas na przystosowanie się do nowej sytuacji. Poźniej stopniowo godziliśmy się na odwiedziny gości.

Babcie i dziadek byli wyłączeni z tego zakazu, choć poprosiliśmy o umiarkowane odwiedziny tzn max dwa razy w tyg a nie codziennie.

Zdanie moje jest takie,żeby dać maleństwu i mamie święty spokój na poczatku!Jak jw wróciłam ze szpitala to lekarze przed wyjściem radzili mi odłozyć przynajmniej na tydzień wizyty rodziny,bo grypa szalała.Wszyscy się dostosowali,prócz teściowej,która zwaliła się z teściem i ciotka zaraz drugiego dnia,w kurtkach,w butach do pokoju,żeby wnuka zobaczyć.Szlag mnie omało nie trafił.Już nie wspomnę,że ja po cesarce,niewyspana,wyglądałam i czułam sie jak 7 nieszczęść.

Najgorzej jest teraz w tym okresie, bo nawet jeżeli goście sa zdrowi moga mieć bakterie na butach czy ubraniu.

W 2 tygodniu życia dziecka miałam większość gości, ale zgodziłam się na to, oswoiłam już się z nową sytuacją i czułam się lepiej.

Teściowa przyjeżdżała od początku i bardzo nam pomagała:)

Rodzice moi i teście przyjechali zobaczyć Maję do szpitala, ale tylko na chwilkę.

Pozostali goście ok. 2-3 tygodni po powrocie ze szpitala.

Napewno na dłuższą metę goście są w tym początkowym okresie są męczący, bo człowiek nie ma czasu dla siebie a gdzie jeszcze dla gości...

Teraz jak urodzę pod koniec listopada to pewnie wszyscy zwalą się w święta...

U mnie było tak, ze kategorycznie zabroniłam wizyt w szpitalu. Wiele osob dzwoniło, ale naprawde nie miałam na to ochoty. Tylko rodzice byli mile widziani ;) No o mezu mowic nie musze:)

W domu przywitali nas moj chrzestny z zona i babcia z dziadkiem, ale dosłownie byli pare chwil. Przez 2 tyg, nie chciałam odwiedzic, a ze telefon sie urywał, to wylaczyłam, dopiero potem stopniowo pozwalałam na odwiedzinki...

Nie byłam szczęśliwa, gdy na drugi dzień, jak wróciłam ze szpiatala zjawili się goście... Miałam dość wszystkiego, chciałam odpocząc i po prostu to powiedziałam:) Nikt się nie obraził:) Oczywiście rodzice byli u mnie bardzo miło widziani:)

U nas był tabun gości już następnego dnia. Wspominam to nie miło. Byłam zmęczona, źle się czułam. Naprawdę mogli poczekać trochę. Kobieta po przyjściu ze szpitala nie ma ochoty na opowiadanie każdemu po kolei. Tym bardziej, że same wiecie, jak człowiek się czuje. Najgorsze było to, że każdy brał na ręce dziecko i robił sobie z nim  zdjęcie. Dodam, że mieszkaliśmy wtedy w bardzo małej kawalerce.

No ja sie własnie sie zastanawiam, czemu nikt w tym momencie nie mysli o mamie..

Przeciez to jest zwyczajnie niekomfortowe...

U nas z Alankiem było tak ze na 4 dni po przyjsciu do domu mielismy gosci Kuzynke z mezem i siostre ale wybaczyłam im poniewaz kuzynka jest z niemiec a siostra z Angli i zaraz wyjezdzali wiec sie zgodziłam by przyszli zobaczyc malego nastepna okazja dopiero na swieta bedzie;D

ja jak wróciłam ze szpitala to w ten sam dzień przyszła ciotka, wójek, mój starszy brat żeby zobaczyć Fipka pamiętam że byłam taka dumna że tak się nim zachwycali. Nad Małego łóżeczkiem chyba z 10 osób stało a on do głowy sobie nie brał i sobie słodko spał

to ja jestem dziwna:P ja sama dzwoniłam po moje rodzeństwo i rodziców jak wyszłam ze szpitala.MOże dlatego że byłam dumna,że dobrze czułam się po cesarce i dlastego ze sama byłam na sali.Z odwiedzinami u mnie problemu nie było,gorzej z tym żebym ja codziennie latała do kogoś bo ja mam blisko i mi łatwiej.Guzik prawda,cały arsenał i to wszystko to kupa rzeczy jest.A najgorsi chyba byli moi rodzice w tym,ze jak nie przychodziłam dzień dwa to dzwonili zeby przyjśc...:/ja wolałam być odwiedzana niż być gościem i tak jest nadal

Ale ja mysle ze to nie jest dziwne. Wszystko zalezy od samopoczucia. ;)

A u mnie tak samo, tez wole byc odwiedzana :)

To na co pozwalac podczas takich wizyt, a na co nie?

U nas było tak, że od początku odwiedzały nas mamy. Innym gościom pozwoliliśmy się odwiedzić dopiero po 2 tygodniach - po prostu chcieliśmy mieć trochę czasu żeby się lepiej poznać i odpocząć po szpitalu. Wprowadziliśmy też bezwględny nakaz dla wszystkich gości mycia rąk po przyjściu do nas zanim dotkną Małą (bo niestety nie wszyscy o tym pamiętają i trzeba przypominać). Do tego nie bardzo pozwalamy brać Małą wszystkim na ręce, ale to jej wybór (płacze jak tylko ktoś obcy jej dotyka).

Tabun gości na mnie nie czekał. Do szpitala przyjechał po mnie mąż i moja mama. Mama potowarzyszyła nam też jakąś godzinkę w domu, znaim rozpakowlaiśmy się itp.

Kolejnawizyta była na anstępny dzień: szwagrostwo przyjechało, ale nie byli długo, nie męczyli nas. Za to szwagierka pomogła mi w pierwszej kapieli Julki.

I koljengo dnia też szwagrostwo.

Rodzina nie narzucała się z wizytami. Nie odczuwałam ich jako natręctwo, tylko coś miłego.

No ja jestem juz po dwoch ciazach i obie konczyły sie cc. Pierwsza córkę urodziłam w szpitalu w mojej miejscowosci. Więc rodzice byli codziennie ale tylkon z obiadem i zeby mojego meza przywiesc bo jeszcze prawka nie miał. ale moi rodzice byli mile widziani. aczkolwiek po cc zadzwonili do meza i tego samego dnia ich nie bylo chyba juz nie pamietam. Potem był moj brat z bratowa, siostra z córka, i jeszcze tylko jedni znajomi. Ale że miałam swoj pokoik więc było ok. Ale poczekali ze dwa dni i zadzwonili sie zapytali czy moga wiec ok. tescie raz przyjechali z moimi rodzicami i w dodatku tesciowa z katarem wiec jej pare słów powiedziałam. A potem to w domu nikt nie przychodził, jak ja zaczełam wychodzic na spacerki i przychodziłam do moich rodzicow to u nich umawialam sie na spotkania. ( mieszkalamz tesciami i tam nie chciałam gości). to tak dopiero po niecałym miesiacu goscie sie odzywali czy mogą.

Z druga córka było inaczej. Rodziłam w innym szpitalu 25 km od miejsca zamieszkania, i tylko mąż przyjezdzał, i raz starsza córke zabrał. odwiedziły mnie trzy kolezanki ale na chwilke one mieszkaja w tej miejscowosci co rodzilam wiec nawet dobrze bo mialamz kim pogadac i moglam cos kolo siebie zrobic a one mi patrzyly na mała. w domku przyszli tylko rodzice jak wyszłam ze szpitala. A ze niebawem mialam imieniny to wtedy odwiedzili nas goscie aczkolwiek nie mialam ochoty na jakies wizyty. Tesciowa byla troche oburzona ale mnie to nei obchodzi.

i co wazne zabraniałam bez powodu brac obie na rece bo potem rady sobie bym nie dała.

W szpitalu odwiedzał mnie wyłącznie mąż. Moi rodzice przejechali zobaczyć Polę dopiero po upływie 2 tygodni(w tym względzie decydowała głównie odległość). Pozostali gości odwiedzali nas zdecydowanie póżniej.ALe i tak muszę przyznać, ze niektóre odwiedziny były naprawdę uciążliwe...