O wSPAniałych tatusiach - konkurs SPA! - Forum

Co mnie zaskoczyło w byciu tatą? Ano fakt, że my, ojcowie mamy również instynkt… tacierzyński. Dużo się mówi o instynktach macierzyńskich, o ich mechanizmach, wpływie na dziecko i rodzinę, ale totalnie zapomniany instynkt ojcowski również istnieje! Doświadczyłem go już na sali porodowej, a później kangurując mojego synka, zanim żona dotarła do nas po cesarskim cięciu – tuliłem nasze maleństwo do nagiej piersi i płakałem, jak bóbr ze wzruszenia i ogromu miłości do tej kruchej istotki. Przez kolejne miesiące kolek synek uspokajał się najszybciej w moich ramionach, więc spał często na mojej klacie, żeby mama mogła zregenerować siły i odpocząć. Instynkt ojcowski odebrał mi lęk przed braniem na ręce noworodka – nagle poczułem pewność taką, jakbym wynosił i wykołysał kilkoro brzdąców, a nie swojego pierwszego potomka. Nocne wstawanie, zmiana pieluch (tych najbardziej kolorowych również ;) – bez najmniejszego problemu. Czułem się zupełnie jak moja żona ze swoim instynktem mamowym. I tak przez kolejne dwa lata spania po 5 godz., a później do pracy na pełen etat – biologia zrobiła swoje: można się przyzwyczaić i po tygodniu już nie czuje się zmęczenia, braku snu itp. Zaskoczyło mnie ojcostwo w najpiękniejszy sposób, jakiego sobie nawet nie wyobrażałem. Pokazało mi, jak wielkie pokłady bezinteresownej miłości we mnie drzemią, o których nie miałem pojęcia. Do tej pory nie ma takich czynności w opiece i zabawie z synkiem, których bym nie wykonał. Jesteśmy z żoną zamienni: nie mam oporów przed wyjściem z maluchem do lekarza, przedszkola, ubieraniem, czy pichceniem jedzonka. Choć jest to moje pierwsze dziecko skądś wiem, co robić, jak reagować, kiedy być stanowym, a kiedy żartować. Wiadomo, czasem trzeba o różne rzeczy dopytać, poczytać, bo nikt nie rodzi się mędrcem, ale w tej podstawowej obsłudze kieruje mną instynkt: po pierwsze nie krzywdzić.

Tatunio Krzysiek

Mój mąż w marcu został tatusiem. Mojego synka – tak dla ścisłości. Zapytany o to, co najbardziej go zaskoczyło w nowej roli odpowiedział, że fakt, że można budzić się w nocy co 2,5 godziny i czuć radość, że można przez godzinę nosić 7 kilogramów bez bólu rąk i pleców, że komuś może podobać się jego śpiew, że kupa może nie śmierdzieć, ale za to może wypłynąć z pieluszki i zaplamić bodziaka,  śpiochy i pół pokoju, że kupa może się nie sprać nawet w 90 stopniach, że można być głodnym co pół godziny i jeść pół godziny, że można nie zasnąć mimo płaczu ze zmęczenia, że własne paluszki są lepszą zabawką niż pozytywka drogiej i znanej firmy, że odstające uszko będzie najpiękniejszym uszkiem na świecie, że puszczanie bąków może być ciężką pracą, że wózek dziecięcy stanie się ulubionym pojazdem, że nie można zaplanować kompletnie niczego, że teściowa ze smoka może stać się znośną ropuchą, że westchnięcie bobasa w trakcie drzemki może wybudzić z najgłębszego snu, że zwykły spacer zakrawa o poważne przedsięwzięcie logistyczne, że 50km/h to spora prędkość, że niektóre niemowlęta mają wbudowany czujnik wysokości i budzą się przy próbie odłożenia, że huk tłumika zza okna nie wybudzi ze snu ale próba złapania oddechu w fotelu – owszem, że dwie ręce to czasem za mało, że jest osoba, która dobrze wygląda w każdym kolorze, że nie można nigdzie się ruszyć bez tetrowej pieluszki przy buzi, że do ekscytującej dotąd pracy chodzi się z przymusem, że można ulać nawet 2 godziny po posiłku, że dzwoniąc do kolegów rozmawia się o kupkach i szczepieniach a nie o meczu i smart fonach, że w piersiach mieści się tyle mleka, że ciężko się powstrzymać od całowania czyichś stópek, że 120 pieluch to zapas tylko na parę dni,  że można być niesamowicie szczęśliwym będąc niesamowicie zmęczonym,  że może zabraknąć słów aby wyrazić swoją miłość, że można codziennie doświadczać cudu.

Gdy dwa lata temu urodziła się Córeczka. Tata od samego początku był przy Niej. Gdy położne zajmowały się mną po porodzie, On dotrzymywał Jej towarzystwa, opowiadał Jej gdzie jest, kiedy Mamusia przyjdzie... W domu to Tatuś kąpał Córeczkę, przewijał, masował, podawał butelkę. Pół roku temu urodził się nam Syn. Niestety Mąż przeżył chyba "depresję poporodową", bo stwierdził, że nie potrafi zająć się Synkiem, utulić Go, czy uspokoić. Na szczęście co raz częściej opiekuje się Synkiem, zawsze zajmuje się Córeczką i i mam wrażenie, że chociaż jesteśmy przemęczeni i marzy się nam urlop, to gdy pobędziemy wszyscy razem, to Tata znowu uwierzy w Siebie.

Co zaskoczyło mojego męża w ważnej misji jaką jest bycie tatą?

Sama się nad tym zastanawiałam i spytałam mojego G. odpowiedział, że najbardziej zaskoczyło go to, że przy dziecku należy być skupionym przez cały czas, że nie można małej spuścić z oka nawet na chwilę, oraz, że zanim jej coś poda, da, czy ją nakarmi, najpierw musi 3 razy sprawdzić, czy to na pewno produkt dla dziecka. A to wszystko przez sytuację, która wydarzyła się jakiś czas temu...

Majutka miała 3 miesiące, a ja musiałam zostawić ją na kilka godzin samą z tatusiem. Odkąd stałam się dumną mamą, a moje dziecko zostało zmuszone do żywienia się mlekiem modyfikowanym, z upodobaniem i niejakim maniactwem zbieram puszki po mleku i przerabiam je w gustowne pojemniki na wszystko :) Jednym z moich pierwszych projektów był pojemnik na mąkę, który przemalowałam na beżowo i wymalowałam na nim fikuśną czcionką napis MĄKA. Ale wracając do tematu. Podczas tych kilku godzin, w czasie których mąż mój miał zostać tatusiem roku, jednym z jego obowiązków było nakarmienie dziecka...

Kiedy po spotkaniu weszłam do domu zobaczyłam krajobraz po bitwie, w kuchni rozsypana mąka, walająca się po kafelkach butelka z mlekiem ( ale czy na pewno??), po środku wszystkiego, w salonie siedział mój mąż, na jednej ręce trzymając płacząc z głodu dziecko, równocześnie uważnie słuchając wyraźnie ubawionego Pana Lekarza z pogotowia. Moja pierwsza reakcja? Szok, przerażenie i absolutna furia. Kiedy przysłuchiwałam się rozmowie męża zrozumiałam co się stało. Mój kochany G. zamiast nakarmić naszą córcię mm, podał jej mąkę wymieszaną z wodą. Kiedy zrozumiał swój błąd zamiast nakarmić Majutkę, z wydzierającym się dzieckiem pod pachą postanowił zadzwonić na pogotowie żeby spytać jakie konsekwencje może przynieść jego niezbyt odpowiedzialny czyn. Pan Lekarz powiedział mu, że jeśli dziecko nie zjadło dużo mąki, a nie zjadło i po tym mój G. zorientował się, że coś jest nie tak ( mała która była wówczas niezłym łakomczuchem nie chciała jeść), to dziecku nic nie grozi. Mój mąż był tak spanikowany, że z 3 razy pytał czy na pewno, a Pan Lekarz coraz bardziej rozbawiony odpowiadał, że tak.

Po tej sytuacji ja doczekałam się w końcu nowej półki w kuchni jedynie na rzeczy małej, a mój mąż 3 razy sprawdza wszystko co podaje Mai i jak sam mówi, przy młodej daje z siebie 200% aby nie dopuścić już do tak stresującej sytuacji ponownie :)

1.Zaskoczenie zaczęło się od testu ciążowego! - Wciąż nie wiem, czemu meżczyźni widząc dwie kreski pytają "Co to znaczy?"! Przecież, gdybysmy nie spodziewali się dziecka, nie machałabym Mu testem (zakropionym chwile wcześniej moim moczem) przed twarzą! Co zrobił mój ukochany? Podskoczył w miejscu i pobiegł po kolejny test, żeby powierdzic tę wiadomośc... Nie było Go kilkanaście minut... Wrócił! A w siateczce? 5 kolejnych testów ;) Mogę je teraz koleżanką odsprzedawac za półceny ^^

2.Zaskoczenie trwało, gdy tata po raz pierwszy uczestniczył w badaniu USG i zobaczył swoją córeczkę na "wielkim ekranie"!

- "Masz Ją w brzuchu! Naprawdę!" i te wielkie oczy! Nigdy ich nie zapomnę :) Śmiałam się w gabinecie do rozpuku!

3. Mój brzuch ruszający się bez mojej woli, czyli jak to Obcy próbuje robic swoje porządki w maminej macicy! To też zdecydowanie wywarło wrażenie na moim cudonym mężulku! ;) Ekspresja Jego twarzy zawsze sprawia mi mnóstwo radości... Wszystko widac jak na dłoni - radosc, zmieszanie, ciekawosc i przerażenie zarazem ^^

4.....????

Historia sama napisze sie dalej! Poród już we wrześniu :)

Ach, taki weekend w SPA z Tatusiem tuż przed pojawieniem się bobasa pozwoliłby na głęboki oddech przed naszym skokiem w jeszcze głębszą wodę :)

Co zaskoczyło naszego tatusia!

Wiadomo, najbardziej zaskakuje wszystko gdy tatusiem/rodzicem zostajemy po raz pierwszy. Zaskakuje wszystko! Od pierwszego spojrzenia, wzięcia dziecko na ręce. Że jest tak małe i tak kruche.. że tyle potrafi zrobić  w pieluchę, tak często jeść potrzebuje i tyle ma pary w maleńkich płuckach że tak głośno potrafi płakać i domagać się uwagi! Potem pomalutku się już oswajamy. Ale nadal zdumiewa wszystko! Pierwszy rok z dzieckiem jest niesamowity. Bo tak wielki postęp potrafi zrobić dziecko i tak wiele osiągnąć. A pierwsze kroczki i pierwsze słowo ,,tato" wyciska z oczu łzy! ,,To niesamowite zostać ojcem"- tak powiedział nasz tata. Człowiek czuje odpowiedzialność za maleńkiego człowieka. A jaki to mądry potrafi się poczuć gdy dziecko pyta o różne sprawy! Bo nikt tak dobrze nie wie jak tata! Mama przytuli, ucałuje gdy boli ale tata ma zawsze słodycze w kieszeniach, jest taki silny i tak wysoko unosi dziecko! Fakt, kołysanek to on śpiewać nie umie ale za to mruczy najlepsze mruczanki na świecie.

Tak naprawdę rozwijające się dziecko jest w stanie zaskoczyć nas czymś nawet kilka razy w ciągu dnia, zwłaszcza, że jako rodzice znacznie bardziej emocjonalnie odbieramy jego reakcje i zachowania.  Myślę sobie, że było kilka takich zaskakujących zdarzeń, które zasłużyły sobie, aby je wymienić  w tym wątku, ale ograniczę się do tego jednego, bo nadzwyczaj wyjątkowego tak naprawdę dla całej naszej rodziny. Do rzeczy: jakiś czas temu nasz „tatuś” dość poważnie zachorował. Przez kilka tygodni leżał z wysoką gorączką i ranami na ciele które wymagały przemywania i zmieniania opatrunków kilka razy dziennie. Pewnego dnia szykowałam w kuchni obiad, a nasz szkrab bawił się w swoim pokoiku klocuszkami. Kiedy po jakimś czasie weszłam do sypialni, aby nakarmić partnera obiadem- zamarłam. Nasza Oliwia siedziała przy nogach taty, obok siebie miała przybory do przemywania ran, powoli odkrywała bandaże i krok po kroku robiła, to co ja pielęgnując ciało Marcina. Okazało się, że kiedy On spał, Niunia cichutko podeszła do niego, wzięła z półki opatrunki, usiadła na łóżku i delikatnie zaczęła myć rany. Kiedy tata się obudził powiedziała mu: „cichutko tatuś, Ty sobie śpij, a ja zmyję Ci to ała”. Oczywiście Marcin się wzruszył, zaczął płakać i pozwolił Oliwi dalej opatrywać rany. Moja mina zdziwienia, gdy to zobaczyłam musiała być wymowna, bo moja Kruszynka podniosła głowę i spytała: ”Mamusiu, czy Ty się słabo czujesz?” W tym momencie i ja pękłam, a ,łzy pociekły mi strumykiem. Wiedziałam, że nasze dziecko, to mądra i wrażliwa istotka, ale w życiu nie spodziewałam się, że 3,5-letnia dziewczynka jest w stanie tak zapamiętać i powtórzyć naprawdę niełatwą, bo kilkuetapową pielęgnację chorych miejsc. Poza tym ta jej opiekuńczość i troska, żeby tylko Marcina nie bolało była rozkładająca na łopatki zwłaszcza jego. Choć zawsze więź między córcią, a tatusiem była silna, to w tym dniu nabrała ona jakiejś niesamowitej mocy. Teraz są sobie jeszcze bardziej bliscy. Pewnie można stwierdzić, że to zbieg okoliczności, że Marcina stan na drugi dzień, po długiej stagnacji zaczął reagować na leczenie, ale dla mnie nie jest to już takie oczywiste. Wierzę, że to co się zdarzyło wtedy popołudniu miało ogromny wpływ na jego zdrowienie. Dziś na szczęście choroba Marcina jest  już tylko przykrym wspomnieniem, ale zachowanie Oliwki wręcz przeciwnie. Marcin stwierdził, że wydawało mu się, że kocha nas najbardziej jak potrafi, ale ta sytuacja zaskoczyła go samego, bo uzmysłowił sobie, że jednak można jeszcze bardziej. Mówi, że pokochał Oliwkę jeszcze większą ojcowską miłością, a „dojrzałość” naszego Smyka wywołała u niego ogromne zdziwienie. U mnie też.

Ja odpowiem ciut inaczej, bo z myślą o moim Tacie.
On trwa w zaskoczeniu nadal, choć ma córy od trzech dekad.
Co zdziwiło tak staruszka? Pewnie to zjawisko znacie:
on podczas obu ciąż Mamy na syna uparcie czekał... ;) 

Wyszły jednak dwie dziewczyny, a ojciec do dziś się dziwi,
jak to się stało, do licha? Ale bardziej go zdumiewa,
że tak fajnie jest mieć córki, że to może uszczęśliwić,
i że pannice bywają nawet lepsze: w cięciu drzewa,

w obsłudze młotków, wiertarek, w kreatywnym naprawianiu
domowych sprzętów, w po szosach jeździe całkiem brawurowej,
w planowaniu wszelkich działań, w czytaniu i w malowaniu...
Od lat trzydziestu się co dzień o nas uczy rzeczy nowej! ;) 

Więc nie kupki, nie pieluchy, nie poprzekręcane słowa,
nie pomysły nieżyciowe ani dziwne apetyty...
Nie - dla Taty "córka" znaczy ot, że czasem boli głowa,
gdy pomysłami zarzucą go naraz aż dwie kobity. ;) 

P.S.
A na dowód, że nie kłamię, załączam fotkę z wywczasu
po remontowaniu podłóg w naszym starym, starym domu:
poszło nieźle - no a Tata musiał też przyznać zawczasu,
że takie córy, jak jego, zdarzają się mało komu! ;) 

https://www.dropbox.com/s/rsj4sj0shwcodas/Tataija2.jpg?dl=0

Tate moich dzieci najbardziej zaskoczylo wszedobylstwo dzieci, jak to okreslil,ze sa jak jego wlasny cien. Idzie do lazienki a tam dzieci, wlacza telewizor przed oczami pojawiaja sie dzieci,wchodzi do lozka a tam dzieci, smiejemy sie,ze niedlugo otworzy lodowke, a z niej wyskocza dzieci.Nasze dzieci absorbuja nas w uroczy sposob, powodujac usmiech na twarzy I zaskoczenie I wlasnie za to he kochamy ze nas zaskakuja swoja obecnoscia w kazdej sytuacji I zakatku domu.

"Dziecko nie słucha, dziecko patrzy i naśladuje". To jakże prawdziwe stwierdzenie zaskoczyło mnie najbardziej odkąd na świecie pojawiła się mała pociecha. Nie byłem w stanie nawet przypuszczać w jakim ogromnym stopniu nasze zachowanie - rodziców, opiekunów, dorosłych - wpływa na zachowanie naszych dzieci. Ale odkąd u mojego boku (i obok mojej nogi ;-)) podąża mały człowiek widzę jak na dłoni, że żadne wypowiedziane przeze mnie słowo a przede wszystkim, żadne moje zachowanie nie minie bez echa. Dzieci podążają za naszym przykładem jak za najważniejszym życiowym drogowskazem, także teraz już wiem, że wcale nie muszę wszystkiego wykonywać idealnie. Wiem, że powinienem zrobić wszystko, aby przekazać moim pociechom najlepszy życiowy przykład - co też czynię każdego dnia

Tatusiem jestem dopiero 3,5 miesiąca, ale czuję się nim już od 18 lipca kiedy to dowiedziałem się, że nim zostanę 

W byciu tatą zaskoczyło mnie wiele rzeczy 

1. Przede wszystkim ile radosci mogą sprawić 2 kreseczki na tescie ciążowym, niby to tylko kawalek plastiku, ale radosć która mnie ogarnęła po 4 długich latach oczekiwania na taki widok była niesamowita, chwyciłem moją księżniczkę na ręce ( wtedy już z naszych Brzdącem w srodku ) i krzyczałem na balkonie na całe osiedle "Będę tatą"  Należę do osób dosć skrytych więc sam byłem zaskoczony swoim zachowaniem 

2. Kolejny ważny moment, a tym sam zaskakujący, to jak bardzo się czeka na każde usg, planując nawet urlop na tak ważny dzien w pracy. Nie myslalem, że dla 15 minut obejrzenia filmu organizuje się dzień na kilka tygodni do przodu 

3. Zaskoczyło mnie również jak bardzo się czeka na każdy ruch Maluszka jeszcze w brzuszku  

4. Nigdy nie myslałem, że będę chciał być przy porodzie dopóki nie bylismy w ciąży  Moja żonka rodziła aż 20 godz. i były to najdłuższe godzin mojego życia. niestety wszystko musiało zakonczyć się cesarką. Jeszcze nigdy nie bałem się tak o nią jak w trakcie cesarki. Była to podwójna troska o żonkę i synka. Nareszcie wyjechał mój pierworodny syn z sali operacyjnej. Radosć jaka mnie ogarnęła była największa jaką do tej pory przeżyłem. Łez nie mogłem powstrzymać, lały się same  Nie myslałem, że tyle szczęscia będzie z malego czlowieczka ktory wyjechał w plastikowym wózeczku  to bylo najciezsze 2950 g szczescia jakie kiedykolwiek w życiu uniosłem   Przez 5 dni do szpitala biegałem do żonki i synka jak opętan, siedziałem z nimi i cieszyłem się widokiem malutkiego Anteczka dopóki mnie nie wyganiali ze szpitala 

5. Kolejne zaskoczenie to jak ten mały czlowieczek potrafi zająć czlowiekowi serce, czas i glowę  Teraz ciągle o nim myslę, troszczę się o niego w każdym momencie i kocham najmocniej na swiecie. Teraz juz wiem co znaczą słowa moich rodziców "Będziesz miał swoje dzieci to zrozumiesz dlaczego się o Ciebie martwimy "  Rozumię to już doskonale. Zaskakuje mnie ile radosci sprawia mi każd jego usmiech, każde spojrzenie, wyciągnięcie ręki. Poniżej pochwalę się jak wgląda mój ciesząc się mał diabełek 

Zacieram rączki i kombinuję co spsocić tatusiowi 
Może nasikam mu w trakcie przebierania wszędzie wokół siebie 

Może zacznę go budzić gdy tylko zasnie 

Muszę umilać życie swojemu tatusiowi 

Wiem, że nigdy nie potrafię się na niego złoscic. Nigdy nie myslalem ze mogę się tak o niego troszczyc. Gdy miał 2 miesiące i trafil do szpitala, przez 10 dni chodzilem jak wrak czlowieka. Miałem swiadomosc że sam mu w żaden sposób nie mogę pomóc, ale w domu zasypialem gdy byłem już strasznie zmęczony i to bylo nieswidome zasypianie. Pomimo, że żona była ciągle razem z nim nie mogłem sobie znaleźć nigdzie miejsca, wziąłem urlop w pracy i jeździłem do nich do szpitala, aby jak najwięcej czasu z nimi spędzić z obawą, aby tylko było zdrowy, żeby nic mu nie było.

Teraz gdy na niego patrze jak spi w naszych czterech scianach doceniam ile szczescia moglem stracic. 

JEDNO MNIE ZASKOCZŁO NAJBARDZIEJ, ŻE TAKI MALUSZEK WYPEŁNIA CAŁY MÓJ SWIAT SZCZĘSCIEM, RADOSCIĄ, MIŁOSCIĄ I TROSKĄ O NIEGO W KAŻDEJ SEKUNDZIE OD KTÓREJ JEST NA SWIECIE. 

KOCHAM CIĘ SYNUSIU ANTUSIU - TWÓJ TATUS PAWEŁ

Tatusia mojego synka najbardziej zaskoczyło Jego usypianie :)

Sebastian od dziesięciu miesięcy jest tatą wspaniałego chłopczyka o imieniu Alan, z którym każdy dzień jest nieprzewidywalny, pełen niespodzianek i zabawnych sytuacji. Od dłuższego czasu ma już taki swój ustalony plan dnia, którego skrupulatnie się trzyma, chociaż jak wiadomo wyjątki się zdarzają, jak to w życiu bywa. Mój mąż nigdy wcześniej nie wiedział, że dla dzieci bardzo ważne są te wszystkie rytuały związane z zasypianiem, aż do momentu kiedy musiałam wyjechać na miesiąc i został sam w domu z dzieckiem. Zaczynał od czytania bajek, włączania wyciszającej muzyki, noszenia na rękach, ale to nie pomagało w usypianiu synka, gdyż za każdym razem jak odchodził od niego chociaż na chwilę zaczynał płakać - zwyczajnie brakowało mu mojej obecności. Dopiero po kilku dniach zauważył, że gdy kładł się z nim na łóżku, a on czuł cały czas Jego obecność zasypiał w mgnieniu oka. I to było dla Sebastiana wielkie odkrycie!! Znalazł swój sposób na usypianie synka - relaksująca kąpiel, potem czytanie bajeczek, picie mleczka i wspólne zasypianie na łóżku, kiedy to głaskał go po główce by czuł ojcowski dotyk, tatusiową obecność. Był bardzo szczęśliwy, że synek zaakceptował zasypianie ze nim. Rozpierała go ogromna duma, kiedy wróciłam do domu, a on na moich oczach bez wysiłku uspał naszego synka. Przyznam szczerze, że do dziś rozwija się podczas Jego usypiania, przełamał brak odwagi do śpiewania i dla Niego zaczął nucić kołysanki na dobranoc i cały się raduje jak on wpatruje się w niego tymi swoimi czarującymi oczkami, a później z uśmiechem na twarzy zasypia. Dzięki temu zaskakującemu doświadczeniu mój mąż poczuł się stu procentowym ojcem!

Kiedy mój facet dowiedział się,że jestem w ciąży, był w jednym wielkim szoku- musiał wyjść wcześniej z pracy by spotkać się z bratem i przegadać temat:-) Mimo,że ciąża była planowana i nawet tego samego dnia rano pokazałam mu test ciążowy to jednak był to szok. Potem jednak przyjął fakt do świadomości i troskliwie pomagał mi kiedy byłam w ciąży, kiedy pojechaliśmy do szpitala i przede wszystkim kiedy urodziła się nasza córcia. Nie widzi świata poza swoją, już teraz 4 letnią, córeczką:-) Co go zaskoczyło? Myślę,że wszystko- począwszy od samej ciąży po dziś dzień, a także i później. Był zdziwiony wielkością noworodków, ich wyglądem w zależności od rodzaju porodów, samym karmieniem, pieluchami. Później zaś, gdy Maja stawała się juniorem- tym jak fajnie można się z nią wspólnie bawić. Śmichy chichy to ich najlepsza zabawa- udawanie potworów, akrobacje na łóżku-prawie jak trening akrobatyki, to,że tak można spędzać czas z własną córką- nie spodziewał się. Myślę też, z obserwacji,że jest bardzo zaskoczony tym jak ojciec może być zazdrosny o swoją córkę- chodzi oczywiście o potencjalnych "partnerów". Nie zapomnę jak Maja opowiadała o koledze z przedszkola- imię jego tatuś dlugo miał w głowie, wyobrażąjąc sobie chyba nastoletniego "dryblasa" podrywającego jego córcię :PP

Co zaskoczyło mojego męża w byciu tatą ?

On sam na to odpowie najlepiej

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Co zaskoczyło mnie w byciu tatą ?
Parę dni temu , wziąłem kartkę i długopis w rękę, spisałem na niej
wszystko,to, czym ta
mała kruszyna mnie zaskoczyła,i co zmieniła w moim życiu zanim się
urodziła,
Po pierwsze zaskoczyło mnie to , że swoim niewinnym dziecięcym
uśmiechem ,
potrafi rozbroić taką olbrzymią bombę złości i  gniewu -jaką jestem
niestety.Ciężko być cholerykiem. Ale nic tak nie hartuje człowieka, jak
dziecko.
Jeszcze parę lat temu w danej sytuacji rzuciłbym wiąchą mięsa, a
teraz?
Trening czyni mistrza, bo przecież nie opieprzę dziecka z góry do dołu,
bo rozlało mleko,
czy wysypało na siebie kilogram mąki.
Zauważyłem też, że gdy oglądam filmy na których dzieciom dzieje się
krzywda,
to łza kręci się w moim oku.Nigdy tak nie miałem, teraz pięści
zaciskam i wrzeszczę : " mógłbym Cie zabić "
Kiedyś , moje ranki były koszmarne,po nocnych libacjach wstawałem
zgorzkniały
i wymiętoszony jak ostatni łach.Dzisiaj się to nie zdarza, nie stać
mnie na poranki o kacu,bo dzisiaj
muszę przecież zająć się dzieckiem.
Naraz , ni stąd , ni zowąd zrobiłem się przykładnym
kierowcą.Skończyło się jeżdżenie jak wariat,
teraz panicznie boję się o bezpieczeństwo mojego dziecka.
Zaskoczył mnie  też fakt, jak bardzo szybko potrafiłem przeskoczyć z
czytania kryminałów -które
wręcz uwielbiałem , w bajki dla dzieci  i śmieszy mnie to , że wcale
mi
to nie przeszkadza.a nawet to lubię....
Kiedyś obiektyw aparatu był nie dla mnie , denerwowało mnie robienie
zdjęć, sam jestem niezbyt fotogeniczny,
a i robić zdjęć wręcz nie znosiłem.Dzisiaj , na dysku odnajduję
setki
zdjęć, mojej córeczki, nawet nie pamiętam
abym je robił, ale okazuje się , że to moja robota.......Zaskakujące.
Oj ! jak kiedyś nie znosiłem gotowania, teraz to jestem zawodowym , że
tak rzeknę kucharzem.Gotuje
codziennie, i powiem szczerze , czerpię z tego przyjemność ogromną.
Nie pamiętam też kiedy ostatnio byłem na jakiejś imprezie
tanecznej....Ale ....potrafię Wam dokładnie powiedzieć,
przy jakiej muzyce i kiedy ostatnio tańczyłem z moja córką, z którą
tańczę przynajmniej kilka razy w tygodniu.
Mamy swoje układy, figury i odpowiednie nagrania, kto wie , może kiedyś
wystąpimy w jakimś programie.Od kiedy urodziła się Lenka,bardzo dużo
czasu spędzam
na powietrzu,na placu zabaw, piaskownicy czy parku,-największy dowód na
to , jak idealnie dzieci wpływają na zdrowie i kondycję rodziców.
Dużo jeszcze rzeczy mógłbym wymieniać i te które zmieniły moje życie ,
jak i te które mnie jako tatę bardzo zaskoczyły i ciągle nawet do dzisiaj zaskakują.
Jedno jednak wiem na pewno, że  choć moje życie totalne wywróciło się
do góry nogami niczego nie żałuję, bo dziecko to najwspanialszy dar od Boga

Podczas ciąży mój mąż bardzo się nami opiekował (nami, bo mam na myśli siebie i nasze bliźniaki, które były wtedy jeszcze w brzuchu) . Zmienił się o 180 stopni , stał się czuły, troskliwy i opiekuńczy . On ... Ten co bał się trzymać dziecko na rękach (gdy ktoś z rodziny bądź znajomyxh mu podawał), który nałogowo palił , bawił się . Teraz ? Rzucił palenie (choć zanim zaszłam w ciąże tak się zarzekał, że nie da rady . A dało. Świadomość bycia tatą sprwiła, że znalazł w sobie siłę, i chęć ). Jako przyszły Tata był niebywały. Śniadania do łóżka , opowiadanie do brzuszka bajeczek, głaskanie . Czułam, że mu zależy . 

 I nadszedł ten dzień . Rozwiązanie ciąży  . Jak na szpilkach jechaliśmy do szpitala . I już . Dwójka ślicznych dziewczynek przyszła na świat. 

Co zakoczyło Tatusa moich małych szkrabów w byciu Tatą ?

Przede wszystkim więź którą wyczuwał od momentu , gdy pierwszy raz je zobaczył . Ani on ani ja nie spodziewaliśmy się, że tak czule potrafi opiekować się dziećmi (po nauce teściowej, wziął małe na ręce). Ten widok ? Niezwykły. Nie zapomnę go do końca życia . W jego oczach pojawiły się łzy wzruszenia .Widać było, że kocha obydwie najbardziej na świecie .

W byciu tatą sprawdził się w 100%. Zaskoczyło nas (zwłaszcza ojego ukochanego) to, że obawa o bezpieczeństwo dzieci jest tak duża i tak wyczuwalna . Był niesamowity . Czuwał nad nami , opiekował się . On  , mężczyzna który bał się trzymać dzieci w mgnieniu oka przeobraził się w idealnego tatę , zmieniającego pieluszki, kołysającego do snu , opowiadającego bajki, chodzącego na spacery . 

Co ważne w byciu Tatą mojgo lubego zaskoczyło to, że dzieci stały się jego oczkiem w głowie . Skończył z nałogami, imprezami dla nich . I szczerze ? Niewiarygodne jest to, że mu sięto podobało . Gdybyście widzieli jego dumę gdy trzyma maluszki, jego uśmiech i zadowolenie (aż serce mi się raduje na samo wspomnienie ) . 

Bycie Tatą z perspektywy mężczyzny różnie wygląda

jednak mój ukochany za siebie już nie spogląda .

Zaskakujące jest to, jak potrafi się nami opiekować

jak bardzo potrafi każdą chwilę z rodziną szanować !

Niebywałe jest to, że kontakt z dziećmi na niesamowity

chociaż jego żywot jedynaka - był smutkiem spowity .

W byciu Tatą zaskoczyła go radość która nim kieruje

i emocje , zadowolenie jakie w nim buzuje !

Ojcostwo nie było mi dane z dnia na dzień. Wyobrażałem sobie jak to będzie od bardzo dawna. Na nasz Skarb przyszło mi czekać wiele miesięcy i lat. Kiedy już nasze marzenie się spełniło i wziąłem Synka na ręce, całe wyobrażenie prysło jak domek z kart.. Zalało mnie uczucie którego nie znałem nigdy wcześniej, na które nie można się przygotować, nauczyć, zaplanować. Po policzkach popłynęły łzy, łzy szczęścia, takiego rozdzierającego szczęścia aż do bólu, pierwsze łzy od 17 lat, ale nie wstydziłem się ich, nie myślałem wtedy o tym, wszystko wokół przestało mieć znaczenie. Nie spodziewałem się, że można tak kochać, tak bezwarunkowo, tak za nic, tak od pierwszej chwili. Oto przyszedł na świat mój Syn, poczułem wtedy że już nigdy nic nie będzie takie samo. Moja reakcja tak mnie zaskoczyła i przewartościowała moje życie że wszystko dosłownie wywróciło się do góry nogami. Poczułem się odpowiedzialny, silny, gotowy do poświęceń. Obiecałem sobie wtedy, że zatroszczę się o moją rodzinę najlepiej jak potrafię. I tak się stało, moje pasje, moje lenistwo, przyzwyczajenia odeszły na drugi plan a ja karmię, przewijam, rozśmieszam, utulam, pocieszam i najważniejsze robię to wszystko z uśmiechem na ustach, nie z przymusu. Nie sądziłem, że taki Maluszek będzie miał taką moc. Moja rodzina sprawiła że mam sens życia, że mam do kogo uśmiechnąć się o poranku. 

Jakos dziwne -wygrała konkurs osoba która prawie nic nie napisała konkretnego tylko powklejała zdjecia ściągnięte z internetu. ?

A ja mocno Ci gratuluję lilu1982 - bardzo mi się Twój post podobał! 

:)

Gratuluję :P i zazdroszczę :) 

Choć faktycznie były lepsze opisy :D ale każdemu podoba się co innego :)