Aktor Krzysztof Kolberger nie żyje... - Forum

:(

[*]

Takie wieści sprawiają, że mój strach wzrasta [*]

Zmarł Krzysztof Kolberger

Polski aktor i reżyser teatralny Krzysztof Kolberger nie żyje – poinformowała TVN 24. Artysta od wielu lat zmagał się z chorobą.

Zmarł Krzysztof Kolberger, jeden z najwybitniejszych polskich aktorów współczesnego kina i teatru. Na deskach Teatru Narodowego w Warszawie zagrał szereg ról romantycznych, między innymi w "Dziadach", "Wacława dziejach" i "Weselu".

W teatralnym dorobku Krzysztofa Kolbergera na uwagę zasługują również role w sztukach "Niech no tylko zakwitną jabłonie" i "Apetyt na czereśnie" Agnieszki Osieckiej oraz "Dzieci mniejszego Boga" i Cierń proroczy" według Czesława Miłosza. Aktor znany był także z wielu filmowych ról. Zagrał między innymi w "Kontrakcie" Krzysztofa Zanussiego, "Na straży swej stać będę" Kazimierza Kutza i "Ostatnim promie" Waldemara Krzystka. Telewidzowie pamiętają go także z ról w spektaklach Teatru Telewizji, między innymi "Romeo i Julia" czy "Popiół i diament", a także z seriali "Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy", "Rzeka kłamstwa", "Ekstradycja", czy "Sfora". Pracował też jako reżyser teatralny. Wystawił między innymi "Krakowiaków i górali", "Nędzę uszczęśliwioną", "Żołnierza królowej Madagaskaru" oraz "Królewnę Śnieżkę i siedmiu krasnoludków".

wielka szkoda, wspaniały aktor i człowiek [*]

Fot. PAP/Stach Leszczyński

(... )" Jednym z najważniejszych zadań aktorskich w jego karierze było powierzenie mu przeczytania testamentu papieża Jana Pawła II w czasie żałoby po jego śmierci w kwietniu 2005 r. - dodaje stacja." (...)

Sfora.pl

Aż mi ciarki przeszły, tylu wspaniałych ludzi odchodzi...

przeczytałam właśnie...Bardzo szkoda...

[*]

szkoda:-(

Bardzo przykra wiadomosc :(((

bardzo przykre- będę pamiętała jego głos - był piękny. tak długo walczył...

Ogromny smutek i żal..

Pierwsza wiadomosci po odpaleniu Wirtualnej Polski i tak smutno sie zrobilo. A jeszcze nie tak dawno bral udzial w koncercie "Spieszmy sie kochac ludzi" z olsztynska grupa Scena Babel...

Zapamietam ten magiczny, cieply glos... [*]

[*] :(

Tak - długo walczł. Ale teraz może już odpocząć. Jemu jest już tylko lepiej.

WSpanialy aktor , czlowiek .urzekal swoja klasa , dykcja ...no i ten glos  Malo jest takich aktorow , zeby laczyli to wszystko w sobie ...POPROSTU ZAL .....za wczesnie

Na zawsze w mojej pamięci pozostanie jego niesamowity głos gdy recytował wiersze w "Lato z radiem".

a po policzku płyną łzy...[*] Wieczny Odpoczynek Racz Mu Dać Panie...

Żal... [*]

Przykre...

Tak dużo ludzi umiera na tę straszną chrobę jaką jest NOWOTWÓR...

Wydaje się,albo rzeczywiście coraz więcej...

CZY PRZEGRAŁ?

Nie!!!

Przegrywa tylko ten,który się poddaje i z nią nie walczy!!!

A tak mówił Pan Kolberger o śmierci w wywiadzie dla gazety "VIVA".

– Pan żartuje czasem ze śmierci ?
Krzysztof  Kolberger: Może nie tyle żartuję, bo to nie jest temat do żartów, tylko pogodnie o niej myślę.

– To znaczy?
Krzysztof  Kolberger: Proszę wziąć się za wiersze księdza Twardowskiego...

– Każdy człowiek, chory czy nie, musi się oswajać w biegu życia ze śmiercią, bo jest nieuchronna. To oswajanie ma swoje różne rytuały. Jednym z rytuałów może być wiara, innym może być żartowanie ze śmierci.
Krzysztof  Kolberger: Jest jeszcze inna droga – mówienia o śmierci w sposób pogodny, słowo „pogodny” zawiera również cząsteczkę „pogodzony”. Mówienie pogodnie o śmierci powoduje, że się z nią bardziej oswajamy. Ja oswajam się z nią w szczególny sposób, najmocniej od paru lat, a od prawie już 20 lat żyję ze świadomością, że jestem jej bliżej może niż inni.

– Czy proces pogodnego pogodzenia się ze śmiercią trwa jakiś czas i się kończy, przed śmiercią jeszcze, czy to właściwie będzie trwało do końca naszego życia?
Krzysztof  Kolberger: Nie mówiono mi wprost przed ostatnią operacją, że ona daje pięć procent szansy na przeżycie, ale miałem świadomość, że nie są duże. Czas od momentu, kiedy się dowiedziałem o nawrocie choroby, do operacji, był krótki i wypełniony intensywnymi działaniami, żeby rzeczy dokończyć, załatwić. Nie bardzo miałem czas na wymyślania jakiejś filozofii. Okazuje się, że w nas są dwa wyjścia, obydwa dobre. Wierzę, że będę żył i że przeżyję, i tak wierzyłem autentycznie, a jednocześnie ze spokojem przyjmowałem, że to będzie drugie rozwiązanie, również dobre, jeżeli się nie uda lekarzom. Mnie się tak czy inaczej uda.