Czy ktoś, kto nigdy nie zaznał biedy, dałby sobie z nią radę? - Forum

Jak to się mówi: "Syty głodnego nie zrozumie"...

Ktoś, kto ma wszystko pod nosem nie zawsze to docenia.

Są ludzie, którzy poradziliby sobie z nagłą utratą dobrobytu, ale znam takich co mieli kasę, teraz nie mają, a wciąż udają przed wszystkimi i chyba samymi sobą, że na wszystko ich stać - biorą kredyty, robią długi.

Nie warto tak oceniać. Pewnie to że znam biede to wiem jak sobie radzić. Ale nie wierzę że ktoś kto miał "wszystko" nie poradził sobie a nawet jestem skłonna powiedzieć że lepiej sobie poradzi. Ponieważ innym sposobami.

Ja wiem jak skromnie żyć, ale może taka osoba wie co zrobić by było lepiej bo ma wyższe ambicje, a to nie jest złe.

Czyli uważam że sobie poradzi:)

Ja uważam, że to zależy od wielu czynników. Na przykład postawy wobec życia i pieniędzy: jeśli ktoś całe życie na czymś/na kimś żeruje i uważa, że jemu to się wszystko należy z zasady, bo istnieje, to z pewnością nie. Kurek się zakręci i ten ktoś jest goły i wesoły: bez pieniędzy, bez pomysłu na siebie i życie, bez zaradności! Natomiast są ludzie, którzy do majątku doszli własnymi rękoma i ciężką pracą. Wtedy jak najbardziej ktoś może sobie świetnie poradzić.

Są również sytuacje, kiedy, paradoksalnie (?) ktoś był całe życie biedny i sobie z tą biedą nie radzi. Ale nie radzi sobie na własne życzenie, bo brak ambicji, zaradności, pomysłu, motywacji, bo dobrze jest sobie ponarzekać, jak to mi źle i niedobrze. No i po co cokolwiek zmieniać: jak się uda przeżyć na tym puszkowym jedzeniu i obiadach od Alberta, to po co się wysilać...

To czy ktoś poradzi sobie z biedą przyniesioną przez los nie zależy wyłącznie od jej zaznania. Od wielu innych rzeczy.

Człowiek jest w stanie przyzwyczaić się praktycznie do wszystkiego, więc czemu nie do biedy. Są gorsze nieszczęścia w życiu niż brak pieniędzy.

Ja miałam i to i to, musiałam sobie radzić, ale to też zależy od psychiki danej osoby Syty głodnego nie zrozumie to fakt i tej definicji nie da si eobalić Nie jestem za tym by dawać dziecku wszystko gotowe(chociaż sama to zrobiłam z córka) Teraz jestem mądrzejsza..

Ja znam dobre i złe czasy. I wiem, że potrafię sobie poradzić. I choć z nadmiaru złych wrażeń i wydarzeń czasem psychika siada, to jednak radzę sobie. Przynajmniej się staram. Co do tych ludzi, którzy nigdy nie zaznali biedy.... Myślę, że są dość silni, aby znieśc niedostatek, biedę, kłopoty... Można przyzwyczaić się do wszystkiego.

tak jak dfziewczyny piszą, to zależy od człowieka, ale myślę, że wiele takich osób miałoby problem z zaakceptowaniem takiego stanu rzeczy

Ja myslę że do wszystkiego można się przyzwyczaić i człowiek w sytuacjach ekstremalnych jest w stanie sobie poradzić bo nie ma wyjścia.

Wszystko zależy od człowieka. Jedni by pewnie poszli "na dno" i nie poradziliby sobie w życiu, a inni przetrwaliby i nauczyli się od nowa żyć.

Ja uważam, że człowiek tak naprawdę jest bardzo silnym stworzeniem, który jak tylko chce, może się do wszystkiego przyzwyczaić i pokonać nawet wielkie życiowe trudności. Musi tylko tego chcieć.

Też zgadzam się, ze wszystko zależy od człowieka. Niemniej jednak nie jest dobrze, kiedy ktoś ma wszystko podane na tacy i poczucie, że wszystko mu się należy.

Uważam że dał by sobie rade bo przecież bieda to nie koniec świata tylko strasznie skromne życie...Zaznałam jej w dzieciństwie nie raz...Jeżeli ta osoba ma tak kochanych rodziców którzy dbają o to by było dobrze jestem za lecz nie do przesady bo nie raz od dobrobytu może się poprzewracać w główce...Ja bym bardzo chciała żeby mi ktoś bliski pomógł wtedy kiedy to właśnie wkraczałam w dorosłe życie lecz niestety musiałam sobie radzić sama...A więc ta osoba jest szczęściarzem że ma tak kochanych rodziców którzy pomagają...Ja gdybym miała bardzo dużo pieniędzy to myśle że tak samo bym dbała by moje dziecko miało wszystko bo wiem co to znaczy nie mieć nic wyprowadzając się z domu jedynie swoje ciuchy...!

A gdyby dotknęła tą osobe bieda (czego nie życzę i oby nigdy nikt nie zaznał biedy)to poradzenie sobie z tym było by również codziennośćią tylko skromniejsza.Zamiast szyneczki była by pasztetowa na śniadanie,zamiast super fury był by rowerek lepsze dla zdrowia,zamiast super luksusowego mieszkania i dało by się rade w kawalerce...A więc nie taki Diabeł straszny jak go malują.

Myślę, że nikt tak na prawdę nie jest w stanie odpowiedzieć na te pytanie. Poza osobami, które straciły to co miały i musiały stawić czoło biedzie.

Chyba tak. W każdym bądź razie człowiekowi, który oczekiwał wszystkiego i nagle nic nie dostaje łatwo nie jest, tym bardziej jeśli do tej pory to miał. Moja młodsza siostra zmanipulowała rodziców i oczekuje, ze dadzą jej wszystko, a oni dają. Ciekawa jestem jak to będzie, kiedy przyjdzie jej nauczyć się podcierać tyłek samej.

A ja wiem z doświadczenia, że raczej nie da rady. Jak ktoś ma kasę na wszystko, to ma również określone nawyki, których trudno się wyzbyć. Są ludzie, którzy nie rozumieją tego, że ktoś inny mimo że ma pracę musi oszczędzać na wszystkim. Są tacy, którzy nie rozumieją jak można "nie mieć na chleb". Jak taki ktoś ma sobie poradzić w momencie gdy sam nie ma? Znam dziewczynę, która miesięcznie wydaje 5oozł na same kosmetyki. Podejrzewam, że byłoby jej trudno zaakceptować fakt, że od danego dnia nie będzie sobie ich kupować.
Brak pieniędzy a utrata kogoś bliskiego to dwie zupełnie inne sprawy i trudno się do nich jednoczeście ustosunkować.