Prosz...
Omawiany list stanowi dobry przykład dość popularnej grupy łańcuszków pseudocharytatywnych, w których prosi się o pomoc dla (często najzupełniej nieistniejącego) dziecka chorego na raka lub inną ponurą przypadłość. Takie e-maile żerują na najlepszych odruchach ludzkiego serca, któż z nas nie wzruszy się opowieścią ojca zrozpaczonego chorobą swojej córeczki. Ci najbardziej zatwardziali zostają zresztą upomnieni: Jeśli usuniesz ten list ... będzie to oznaczać, że naprawdę nie masz serca.W e-mailu kryje się też inny haczyk - „wielka rzecz tanim kosztem": po prostu bez żadnego wysiłku okażę się dobrym człowiekiem, nie ruszając się z miejsca, uratuję czyjeś życie, moi znajomi dowiedzą się, że „mam serce". Przypomina to nieco mechanizm (często bezużytecznych) zbiórek śmieci na cele charytatywne.
Niestety, apel o pomoc dla Racheli/Jolki/Wandzi to fałszywka:
* George Arlington, ojciec dziecka chorego na białaczkę, nigdy nie istniał,
* i taki też status ma owe dziecko,
* dlaczego „jedyny sposób" na ratowanie dziecka polega na rozsyłaniu niejasnych listów? dlaczego nie podano żadnej strony WWW, na której można by znaleźć dodatkowe informacje i np. numer konta?
* AOL, ZDNET, Epuls ani Onet nie są zaangażowane w taką akcję łańcuszkową (ani w jakąkolwiek podobną),
* jakby to wyglądało? tutaj dziecko umiera, a poważne firmy płacą za zaśmiecanie Sieci i rozprzestrzenianie jakichś podejrzanych listów-łańcuszków,
* zresztą nie ma żadnej technicznej możliwości, by firma AOL, ZDNET, Epuls czy Onet mogła „sprawdzić, ile osób dostało" list, w jaki niby sposób amerykański dostawca usług internetowych mógłby policzyć, ile razy takiego e-maila - przetłumaczonego na polski! - przesłali sobie polscy internauci?!
Fałszywka została pierwotnie, około roku 2001 (!), spisana w języku angielskim (zob. informacje serwisu BreakTheChain.org). Łańcuszek przetłumaczono na polski, już na naszym gruncie przeszedł kilkanaście „mutacji":
www.atrapa.net
Niech zgadnę... hmmm... firma AOL płaci za każdego przesłanego maila 32 centy?
