Czas wolny
13 października 2012 22:36 | ID: 845748
W Polityce wyśledziłam cykl artykułów (który zaczął się prawdopodobnie niedawno) o ludziach niepełnosprawnych - pod nazwą "Zobaczmy niewidzialnych"
http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1530691,1,wyznania-matki-autystycznego-dziecka.read
Pniżej wklejam link i zachęcam do lektury.
Proszę też o komentarz o znanych wam możliwościach rozwoju dla niepełnosprawnych, sytuacji w których ich widujecie, miejscach. Ja znam ośrodek żeglarski w Giżycku.
15 października 2012 08:23 | ID: 846106
Wydaje mi się, że musi się jeszcze trochę zmienić mentalność Polaków w tym względzie, wielu z nas niepełnosprawnych szufladkuje, lub po prostu nie wie jak się zachować w ich towarzystwie by nie urazić/obrazić. W Danii na przykład zdażało mi się widywać w nocnych klubach młode osoby na wózkach inwalidzkich, u nas chyba nierealne z wielu względów. Miałam na roku kolegę, który poruszał się o kulach. Przez 5 lat studiów jego Mama dzień w dzień przychodziła z nim na uczelnię i cały czas stała pod salą wykładową. Jeśli musiała już gdzieś wyjść to oczywiście szukała kogoś kto chłopakowi pomoże. Na pierwszym roku rozumiem. Na kolejnych było to dla nas strasznie dziwne, a nawet chore. Wszyscy staraliśmy się mu pomagać (jak wychodził z sali trzeba mu było podać kule, wziąć plecak, pomóc przejść przez korytarz) dla każdego z nas było to normalne, że jest to nasz kolega i mu pomagamy, rozmawiamy, dla jego Mamy już nie. Ona załatwiała mu od nas notatki (miał też problem z pisaniem) - jakby on nie potrafił z nami rozmawiać, na egzaminie potrafiła otwierać drzwi od sali i wkładać głowę, żeby zobaczyć, zrobiła z niego kalekę pod względem psychicznym. Uzależniła go od siebie i nie chodzi tu o fizyczność, bo wiem, że pewnych rzeczy nie był w stanie zrobić sam, ale kiedy jej zabraknie to nie wiem czy on będzie umiał za rachunek zapłacić. Dla porównania na pierwszym roku był też drugi chłopak o kulach. Na uczelnię przyjeżdżał sam, został naszym starostą, chodził z nami "na piwo", żył normalnie, tyle, że o kulach. Potem zrezygnował z tych studiów ale to już inna historia.
15 października 2012 15:54 | ID: 846413
Dzięki za wyczerpującą odpwiedź. Myślałam, ze post pozostanie już bez echa. Szukam tez miejsc, gdzie bywają niepełnosprawni także intelektualnie
15 października 2012 16:26 | ID: 846415
Za każdym razem kiedy pokonuję wyboje albo wnoszę po schodach wózek dziecięcy myślę o tym jak miał by sobie na moim miejscu poradzić ktoś niepełnosprawny, kto nie jest w stanie sobie tego wózka jednak wnieść.
Smutne to strasznie bo jak można wyjść do ludzi, skoro nie ma się ku temu warunków.
P.S. a jestem właśnie z Giżycka
15 października 2012 18:17 | ID: 846448
U nas w mieście działają Warsztaty Terapii Zajęciowej dla osób niepełnosprawnych. Z tego co czytam w lokalnej prasie to działa prężnie - występuje ze swoimi spektaklami na scenie Domu Kultury z różnych okazji. Są tam prowadzone różnego rodzaju zajęcia.
15 października 2012 21:38 | ID: 846515
anetaab trafne spostrzeżenie :)
A Giżycko znam od strony ośrodka na Dąbrowskiego 15.
Dzięki za wypowiedzi :)
Nie masz konta? Zaloguj się, aby tworzyć nowe wątki i dyskutować na forum.
Tworzymy społeczność rodziców
Adres redakcji:
ul.Białowieska 7/9 lok. 34
04-063 Warszawa
Napisz do nas:
info@familie.pl
Familie.pl – Internetowa Społeczność Rodziców. To Portal dla rodziców tworzony przez rodziców. Szczegółowy opis ciąży – tydzień po tygodniu, fazy porodu – przełam swój strach i nie bój się pytać. Na specjalnym forum dla rodziców znajdziesz rozwiązania wszystkich swoich problemów. Nasi eksperci – lekarze, prawnicy i wielu innych za darmo udzielają porad dla rodziców. Ślub i wesele, Ciąża, Rodzice – to tylko niektóre tytuły naszych serwisów. W każdym z nich znajdziesz coś dla siebie. Przyłącz się do nas!
Partner serwisu: 
