ADHD i dysleksia - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

38 odp. Strona 1 z 2 Odsłon wątku: 6415

Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231 IP:

2010-09-25 14:03:45

25 września 2010 14:03 | ID: 297528

Teraz w klasie co drugie dziecko ma ADHD a co piąte dysleksię.Kiedyś dziecko było po prostu niegrzeczne, niezdolne albo leniwe. Teraz z każdej wady człowieka czyni się chorobę i najczęściej spoczywa na laurach , nie robiąc z tym nic, bo to choroba... Czy dobrze sie dzieje?

<- 1 2 ->

1
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 15:00:43

25 września 2010 15:00 | ID: 297561

To bardzo uroszczone podejście do problemu. Jak słusznie zauważyłas, kiedyś dziecko, które miało kłopoty w szkole uważano za leniwe, tępe lub niegrzeczne, nie wnikając w przyczynę i pozostawiano samemu sobie, dodatkowo napiętnując. Teraz jest inaczej, dziecko poddaje się diagnozie, przedstawia zalecenia do pracy z takim uczniem. Dziecko powinno być objęte terapią. Niestety prawdą jest to, że wielu rodziców na diagnozie kończy swoją troskę o dziecko. Opinię poradni psychologiczno - pedagogicznej dostarcza się szkole i już, o terapii mało kto myśli. Rodzice bardziej skłonni sa posłać dziecko na korepetycje z przedmiotu, niż na terapię, a korepetycje niewiele pomogą, gdyż przyczyna problemów pozostała.
2
usunięty użytkownik

2010-09-25 15:12:58

25 września 2010 15:12 | ID: 297577

Teraz jeszcze każdy pływak na astmę dodaj... oczywiście teorie takie są typowe dla osób których ten problem nie dotyczy. Gdyby to jednak Twoje dziecko miało dysleksję czy ADHD to na pewno zauważyłabyś że nie spoczywa się na laurach tylko pracuje żeby z tymi przypadłościami żyć. Bo niestety pracodawca ma gdzieś to że sie ma dysleksję. I jeszcze jedna uwaga - to że kiedyś dzieci były "niegrzeczne" lub "opóźnione" to było lepiej? Przenosiło się je do szkół specjalnych lub izolowano w specjalnych klasach. Albo wrzeszczało, dawało uwagi, niedostateczne oceny... to też nie był sposób by takiemu "niegrzecznemu" dziecku pomóc. Nie ważne jak się to nazywa - czy adhd czy "bycie niegrzecznym" - ważne by z tym cos zrobić. I teraz raczej robi się więcej niż 20 lat temu.
Mój mężczyzna nr 2
3
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2010-09-25 15:16:08

25 września 2010 15:16 | ID: 297581

Wierzcie mi nie tak prosto jest otrzymać dokumenty że dziecko ma ADHD albo dysleksję bo dziecko musi przejść wiele badań moja córka od roku jest pod opieką psychiatry i nadal decyzja jest że ma być obserwowana a ADHD ma wykluczone bezspornie czyli to nie jest takie proste jakby się wydawało.
4
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 15:18:02

25 września 2010 15:18 | ID: 297583

Ulinka napisał 2010-09-25 15:00:43
To bardzo uroszczone podejście do problemu. Jak słusznie zauważyłas, kiedyś dziecko, które miało kłopoty w szkole uważano za leniwe, tępe lub niegrzeczne, nie wnikając w przyczynę i pozostawiano samemu sobie, dodatkowo napiętnując. Teraz jest inaczej, dziecko poddaje się diagnozie, przedstawia zalecenia do pracy z takim uczniem. Dziecko powinno być objęte terapią. Niestety prawdą jest to, że wielu rodziców na diagnozie kończy swoją troskę o dziecko. Opinię poradni psychologiczno - pedagogicznej dostarcza się szkole i już, o terapii mało kto myśli. Rodzice bardziej skłonni sa posłać dziecko na korepetycje z przedmiotu, niż na terapię, a korepetycje niewiele pomogą, gdyż przyczyna problemów pozostała.
Tępe- to z kolei zbyt skrajnie nagatywne podejście... Tak, te diagnozy rodzice często traktują jako wymówkę. Niewielu jest takich dla których jest to bodziec do większej pracy z dzieckiem
5
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2010-09-25 15:27:07

25 września 2010 15:27 | ID: 297587

Melisa napisał 2010-09-25 15:18:02
Ulinka napisał 2010-09-25 15:00:43
To bardzo uroszczone podejście do problemu. Jak słusznie zauważyłas, kiedyś dziecko, które miało kłopoty w szkole uważano za leniwe, tępe lub niegrzeczne, nie wnikając w przyczynę i pozostawiano samemu sobie, dodatkowo napiętnując. Teraz jest inaczej, dziecko poddaje się diagnozie, przedstawia zalecenia do pracy z takim uczniem. Dziecko powinno być objęte terapią. Niestety prawdą jest to, że wielu rodziców na diagnozie kończy swoją troskę o dziecko. Opinię poradni psychologiczno - pedagogicznej dostarcza się szkole i już, o terapii mało kto myśli. Rodzice bardziej skłonni sa posłać dziecko na korepetycje z przedmiotu, niż na terapię, a korepetycje niewiele pomogą, gdyż przyczyna problemów pozostała.
Tępe- to z kolei zbyt skrajnie nagatywne podejście... Tak, te diagnozy rodzice często traktują jako wymówkę. Niewielu jest takich dla których jest to bodziec do większej pracy z dzieckiem
Czasem jest tak że zanim rodzice przejdą z dzieckiem te wszystkie procedury to są tym bardzo zmęczeni w moim przypadku tak właśnie jest i zamiast zając się intensywną pracą z dzieckiem rodzic próbuje odsapnąc po tym co do tej pory ale wierz mi inaczej się patrzy na swoje dziecko szybciej człowiek jest w stanie uzbroić się w cierpliwość i więcej czasu potrzeba na tłumaczenie wszystkiego czyli moim zdaniem jest to mimo wszystko krok do przodu. Przestańcie w końcu tak surowo oceniać rodziców dzieci które z różnych powodów mają trudności bo to im i ich dzieciom wcale nie pomaga i wszystkiemu winny jest ten wyścig szczurów a dzieci które mają jakiekolwiek przeszkody w życiu w postaci chorób czy problemów w domu są na dzień dobry na przegranej pozycji.
6
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 15:35:57

25 września 2010 15:35 | ID: 297590

Asiu, nie oceniam surowo wszystkich rodziców, stwierdziłam tylko, że są i tacy, którzy na diagnozie poprzestają (szczególnie tej dotyczącej dysleksji), nie widzą potrzeby terapii, uważają, że wystarczy kwit z poradni, dziecko będzie wtedy łagodnie oceniane w szkole, czyli pomogli dziecku. Wiem, o czym mówię. Spotykam się z takimi sytuacjami na co dzień.
7
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 15:53:11

25 września 2010 15:53 | ID: 297601

Mama Tymka napisał 2010-09-25 15:12:58
Teraz jeszcze każdy pływak na astmę dodaj... oczywiście teorie takie są typowe dla osób których ten problem nie dotyczy. Gdyby to jednak Twoje dziecko miało dysleksję czy ADHD to na pewno zauważyłabyś że nie spoczywa się na laurach tylko pracuje żeby z tymi przypadłościami żyć. Bo niestety pracodawca ma gdzieś to że sie ma dysleksję. I jeszcze jedna uwaga - to że kiedyś dzieci były "niegrzeczne" lub "opóźnione" to było lepiej? Przenosiło się je do szkół specjalnych lub izolowano w specjalnych klasach. Albo wrzeszczało, dawało uwagi, niedostateczne oceny... to też nie był sposób by takiemu "niegrzecznemu" dziecku pomóc. Nie ważne jak się to nazywa - czy adhd czy "bycie niegrzecznym" - ważne by z tym cos zrobić. I teraz raczej robi się więcej niż 20 lat temu.
Rozumiem Mamo Tymka, że Ciebie ten problem dotyczy. Jak więc pracujesz z dzieckiem? Jak byś mogła sie podzielić...oczywiście nie musisz. Uważam, że jestem empatyczna, wyczulona na słabości innych, może nawet za bardzo, bo sama mom ich sporo. Jednak na tym polu obserwuję popadanie ze skrajności w skrajność. Od dziecka "tępego" do "biednego, skrzywdzonego o specjalnych przywilejach". No właśnie.. w dziciejszych czasach robi się więcej, ale czy nie za dużo?
8
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 15:58:35

25 września 2010 15:58 | ID: 297604

Melisa napisał 2010-09-25 15:53:11
No właśnie.. w dziciejszych czasach robi się więcej, ale czy nie za dużo?
Zapewniam Cię, że nie za dużo. Ciągle za mało.
9
usunięty użytkownik

2010-09-25 16:02:12

25 września 2010 16:02 | ID: 297607

Melisa napisał 2010-09-25 15:53:11
Rozumiem Mamo Tymka, że Ciebie ten problem dotyczy. Jak więc pracujesz z dzieckiem? Jak byś mogła sie podzielić...oczywiście nie musisz. Uważam, że jestem empatyczna, wyczulona na słabości innych, może nawet za bardzo, bo sama mom ich sporo. Jednak na tym polu obserwuję popadanie ze skrajności w skrajność. Od dziecka "tępego" do "biednego, skrzywdzonego o specjalnych przywilejach". No właśnie.. w dziciejszych czasach robi się więcej, ale czy nie za dużo?
Nie, ten problem mnie nie dotyczy... Młody ma dopiero 2 lata. Na stwierdzenie dysleksji jest stanowczo za wcześnie. A ADHD to On ma ale w drugą stronę. Ale zgodzę się z tym, że takie przypadłości są oceniane bardzo skrajnie - albo tak jak kiedyś dzieci usuwano na margines jako "debili" albo tak jak teraz że to choroba i że papierek wszystko załatwi. Niestety nie załatwi. Może w szkole ale już w dorosłym życiu nie pomaga w niczym. Mój brat ma dysleksję i dysortografię zdiagnozowaną. Miał te wszystkie papierki, ale nigdy z nich nie korzystał. Zresztą w naszych czasach dopiero się zaczynało o tym mówić. Większość szkół takich zaświadczeń nie uznawała. Ale spotkalismy się z takimi uwagami nauczycieli, że jeżeli brat będzie chciał pójść do technikum to nauczycielka w podstawówce da Mu gorszą ocenę na koniec roku. Żeby się nie dostał i żeby się nie musiała za Niego wstydzić. Jak będzie chciał iść do zawodówki to dostanie 5.
Mój mężczyzna nr 2
10
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 16:09:50

25 września 2010 16:09 | ID: 297609

Mama Tymka napisał 2010-09-25 16:02:12
Melisa napisał 2010-09-25 15:53:11
Rozumiem Mamo Tymka, że Ciebie ten problem dotyczy. Jak więc pracujesz z dzieckiem? Jak byś mogła sie podzielić...oczywiście nie musisz. Uważam, że jestem empatyczna, wyczulona na słabości innych, może nawet za bardzo, bo sama mom ich sporo. Jednak na tym polu obserwuję popadanie ze skrajności w skrajność. Od dziecka "tępego" do "biednego, skrzywdzonego o specjalnych przywilejach". No właśnie.. w dziciejszych czasach robi się więcej, ale czy nie za dużo?
Nie, ten problem mnie nie dotyczy... Młody ma dopiero 2 lata. Na stwierdzenie dysleksji jest stanowczo za wcześnie. A ADHD to On ma ale w drugą stronę. Ale zgodzę się z tym, że takie przypadłości są oceniane bardzo skrajnie - albo tak jak kiedyś dzieci usuwano na margines jako "debili" albo tak jak teraz że to choroba i że papierek wszystko załatwi. Niestety nie załatwi. Może w szkole ale już w dorosłym życiu nie pomaga w niczym. Mój brat ma dysleksję i dysortografię zdiagnozowaną. Miał te wszystkie papierki, ale nigdy z nich nie korzystał. Zresztą w naszych czasach dopiero się zaczynało o tym mówić. Większość szkół takich zaświadczeń nie uznawała. Ale spotkalismy się z takimi uwagami nauczycieli, że jeżeli brat będzie chciał pójść do technikum to nauczycielka w podstawówce da Mu gorszą ocenę na koniec roku. Żeby się nie dostał i żeby się nie musiała za Niego wstydzić. Jak będzie chciał iść do zawodówki to dostanie 5.
i poszedł do zawodówki czy do technikum?
11
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 16:10:12

25 września 2010 16:10 | ID: 297610

Mama Tymka napisał 2010-09-25 16:02:12
Mój brat ma dysleksję i dysortografię zdiagnozowaną. Miał te wszystkie papierki, ale nigdy z nich nie korzystał.
Bo mając "papierek" nie chodzi o to, aby korzystać z przywilejów jakie on daje, a o to, żeby dziecko zostało objęte terapią. Wtedy ten papierek ma sens. Samo badanie i diagnoza, to sztuka dla sztuki.
12
usunięty użytkownik

2010-09-25 16:13:59

25 września 2010 16:13 | ID: 297613

Do zawodówki a potem do technikum... ale to była decyzja niezależna od tej oceny :))) Kwestia specjalizacji - w technikum nie było takiej klasy.
Mój mężczyzna nr 2
13
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 16:22:40

25 września 2010 16:22 | ID: 297619

Mama Tymka napisał 2010-09-25 16:13:59
Do zawodówki a potem do technikum... ale to była decyzja niezależna od tej oceny :))) Kwestia specjalizacji - w technikum nie było takiej klasy.
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
14
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 16:27:50

25 września 2010 16:27 | ID: 297621

A może w życiu właśnie chodzi o to żeby nie było za łatwo? (jak stwierdził K.Kieślowski) Tak głośno myślę...
15
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 16:36:26

25 września 2010 16:36 | ID: 297622

Melisa napisał 2010-09-25 16:22:40
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
A dlaczego miał sobie nie poradzić? Dzieci z dysleksją, to dzieci których poziom intelektualny jest w normie, a częściej powyżej normy, nie oznacza, że nie trzeba takiemu dziecku pomóc. Pomoc, tom.in. terapia. Nie wiem co masz na myśli, pisząc usuwanie wszystkich belek spod nóg
16
aśka r

Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19 . Posty: 3249

2010-09-25 16:43:11

25 września 2010 16:43 | ID: 297625

Melisa napisał 2010-09-25 16:22:40
Mama Tymka napisał 2010-09-25 16:13:59
Do zawodówki a potem do technikum... ale to była decyzja niezależna od tej oceny :))) Kwestia specjalizacji - w technikum nie było takiej klasy.
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
Wierz mi że się nie da wszystkich belek usunąć bo większości rzeczy za nie nie przeżyjemy ale czasem żeby te belki było w stanie przeskoczyć albo obejść to dlaczego mam własnemu dziecku nie pomóc?
17
usunięty użytkownik

2010-09-25 16:48:09

25 września 2010 16:48 | ID: 297626

Ulinka napisał 2010-09-25 16:36:26
Melisa napisał 2010-09-25 16:22:40
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
A dlaczego miał sobie nie poradzić? Dzieci z dysleksją, to dzieci których poziom intelektualny jest w normie, a częściej powyżej normy, nie oznacza, że nie trzeba takiemu dziecku pomóc. Pomoc, tom.in. terapia. Nie wiem co masz na myśli, pisząc usuwanie wszystkich belek spod nóg
No właśnie. To, że miał stwierdzone te "dys-" nie zmienia faktu że przy okazji badali Mu IQ i wyszło 146. Dla dziecka w wieku 10 lat to chyba dużo. Pisanie bez błędów ortograficznych oraz koncentrowanie sie podczas czytania na innych kwestiach niż polonista nie jest wyznacznikiem braku inteligencji. Ale myślę, że gdyby wtedy były takie książki dla dyslektyków jak dzisiaj to nie przynosił by pały za pałą choć lekturę przeczytał - ale zamiast fabyły pamiętał wszystkie daty.
Mój mężczyzna nr 2
18
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 16:51:34

25 września 2010 16:51 | ID: 297631

Też twierdzę, że poziom intelektualny dzieci z dysleksją( mogą mieć zdolności w kierunku przedmiotów ścisłych lub być wysoko uzdolnione manualnie) i AdHD jest w normie i jestem za TERAPIĄ! Jestem na nie dla traktowania ich jak "świętych krów". Tylko proszę nie łapać mnie za słóka , nie chce nikogo obrazić.
Ulinka napisał 2010-09-25 16:36:26
Melisa napisał 2010-09-25 16:22:40
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
A dlaczego miał sobie nie poradzić? Dzieci z dysleksją, to dzieci których poziom intelektualny jest w normie, a częściej powyżej normy, nie oznacza, że nie trzeba takiemu dziecku pomóc. Pomoc, tom.in. terapia. Nie wiem co masz na myśli, pisząc usuwanie wszystkich belek spod nóg
19
Melisa

Zarejestrowany: 07-08-2010 22:41 . Posty: 8231

2010-09-25 16:55:07

25 września 2010 16:55 | ID: 297634

Jak najbardziej należy pomóc. Podoba mi się twoja postawa i zainteresowanie. Chodzi mi, aby nie kończyć na wydanym "wyroku" z poradni.
aśka r napisał 2010-09-25 16:43:11
Melisa napisał 2010-09-25 16:22:40
Mama Tymka napisał 2010-09-25 16:13:59
Do zawodówki a potem do technikum... ale to była decyzja niezależna od tej oceny :))) Kwestia specjalizacji - w technikum nie było takiej klasy.
No widzisz tak czy inaczej poradził sobie;) Znam dziewczynę która zaczynała od zawodówki krawieckiej, teraz jest po magistrze i chce robić doktora. Ten problem obrazuje ogólnie to czy słuszne jest usuwanie wszystkich belek spod nóg dla dziecka dla "jego dobra"
Wierz mi że się nie da wszystkich belek usunąć bo większości rzeczy za nie nie przeżyjemy ale czasem żeby te belki było w stanie przeskoczyć albo obejść to dlaczego mam własnemu dziecku nie pomóc?
20
Ulinka

Zarejestrowany: 20-10-2009 20:42 . Posty: 6675

2010-09-25 17:05:50

25 września 2010 17:05 | ID: 297646

Melisa napisał 2010-09-25 16:51:34
Też twierdzę, że poziom intelektualny dzieci z dysleksją( mogą mieć zdolności w kierunku przedmiotów ścisłych lub być wysoko uzdolnione manualnie) i AdHD jest w normie i jestem za TERAPIĄ! Jestem na nie dla traktowania ich jak "świętych krów". Tylko proszę nie łapać mnie za słóka , nie chce nikogo obrazić.
Dysleksja to zaburzenie objawiające się trudnościami w nauce czytania i pisania u dzieci, które nie powinny mieć z taką nauką problemów - są normalnie rozwinięte intelektualnie, nie mają żadnych poważnych wad wzroku i słuchu ani schorzeń neurologicznych, są otoczone w szkole prawidłową opieką dydaktyczną i nie są zaniedbane środowiskowo. To nie choroba, którą można wyleczyć. Dyslektykiem jest się na całe życie. Dlatego ważne jest wyćwiczenie różnych strategii postępowania, dzięki którym dysleksja nie będzie przeszkadzać w życiu codziennym. Powinna w tym pomóc terapia pedagogiczna (zajęcia kompensacyjno-korekcyjne). Im wcześniej terapia się zacznie, tym lepiej dla dziecka. Dysleksja może mieć różne odmiany. Możemy mieć do czynienia z dysortografią, czyli specyficznymi trudnościami w pisaniu, przejawiającymi się popełnianiem różnego typu błędów, w tym ortograficznych, mimo znania zasad poprawnej pisowni; dysgrafią – zniekształcenia strony graficznej pisma – brzydkie, niekaligraficzne pismo, dyskalkulią – specyficzne trudności w rozwiązywaniu najprostszych nawet zadań matematycznych, np. trudności w dodawaniu czy mnożeniu. Moga także występować wszystkie na raz. Co masz na myśli mówiąc o "traktowaniu jak "świętye krowy"? Nie łapię za słówka, po prostu rozmawiamy, przedstawiamy swoje zdanie i argumentujemy :-)

<- 1 2 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

ADHD i dysleksia - Forum

Wątek: ADHD i dysleksia