Aborcja eugeniczna - powinna być zakazana? - Forum

Sądzę, że człowiek nie jest gorszy przez to, że jest chory. Żadna choroba, choćby najgorsza, nie odbiera człowiekowi jego człowieczeństwa i godności. Tym samym nie wolno zabijać ludzi tylko dlatego, że są chorzy. Albo nawet dlatego, że istnieje podejrzenie, że będą chorzy (jak to bywa w przypadku niektórych testów prenatalnych).

Nie byłam w takiej sytuacji, nie wiem, co czuje kobieta, której ginekolog powiedział, że jest podejrzenie wad genetycznych...

U znajomych z 7-8 lat temu była taka sytuacja, że mieli dwoje dzieci, młodsze zachorowało na białaczkę, lekarze radzili szybko zajśc w kolejną ciążę, żeby pomóc choremu dziecku, stres, ciągłe pobyty w szpitalu przy chorym dziecku, wyjazdy do Gietrzwałdu, msze celowe...

Potem pogrzeb, bo dziecko zmarło po zaledwie trzech miesiącach pobytu w szpitalu, a potem wiadomośc, że ciąża, a zaraz potem wyrok: bezmózgowie...

Nie zdecydowali się tak po prostu od razu na aborcję, choc teoretycznie mogli... Kilka miesięcy trwały badania, czy aby na pewno to bezmózgowie, komisje lekarskie, w końcu zdecydowali się na szybsze wywołanie, gdy po kolejnej komisji mieli kolejne potwierdzenie, że to nie człowiek, bo nie ma mózgu...

Wywołanie porodu chyba w 7 miesiącu, tzw. cichy poród...

0 pkt Apgar.

Chyba wolałabym miec prawo zdecydowac wcześniej, czy mogę dokonac abocji czegoś, co człowiekiem nie bedzie.

Zapewne i tak nie skorzystałabym z tego prawa łudząc się do końca, że może któryś z kolei lekarz sie pomylił...

Ale ja w ogóle jestem za prawem do aborcji, jak słyszę takie Waśniewskie, że nie chcą miec dzieci, a to, co rosnie w nich traktują jak cyborga... Wolałabym, żeby usunęły legalnie, niż żeby te dziecko cierpiało, bo one i tak bedą miały na sumieniu grzech do końca życia, a co zawiniło dziecko, które niechciane urodziło się, a potem zostało zabite w cierpieniach?

Przy czym: nie rozważam w ogóle wad typu zespół Downa czy Tournera- z tym ludzie żyją naprawdę długo i w mierę dobrze przy dzisiejszych możliwosciach i technice.

po prostu myślę, że aborcja powinna byc legalna, jeśli matka nie rokuje na bycie matką, lub gdy dziecko nie bedzie człowiekiem po urodzeniu, w ogóle człowiekiem, nie- niesamodzielnym, bo niesamodzielny człowiek to człowiek nadal, tak uważam.

Byłam w takiej sytuacji i uważam że nikt nie powinien narzucać rodzicom swojego zdania, to rodzice powinni zdecydowaćź czy potrafią coś takiego zrobić i z tym żyć...

nikt inny nie powinien w to ingerować i narzucać swojej woli.

Ja się z Tobą zgadzam. To rodzice będą żyć z chorym dzieckiem. Państwo robi bardzo niewiele, by takim ludizom pomagać, a chcą jeszcze zakazywać prawa wyboru?... 

Tak sobie wspominam, gdy moja córeczka leżała w szpitalu obok leżał noworodek i ciągle drgał, trząsł się cały, spytała pielęgniarki co mu dolega. Otóż dziecko urodziło się bez mózgu, matka zostawiła go i uciekła, przez to nie mogą go odłączyć od aparatury podtrzymującej życie. I tak wisiało to życie, nie życie na jednym włosku, a może kablu? Bez dobrego słowa, pieszczoty... ile takich żyć porzuconych w szpitalnych salach by się znalazło?

nieutulonych, nie noszonych, nie całowanych...

Zgadzam się w uzasadionych przypadkach to rodzice i lekarze powinni podjąc decyzję. Chyba nie jest łatwe patrzeć jak dziecko bez funkji życiowych "gnije" na lożku, cierpi.........

Odnośnie aborcji - szokujący (przynajmniej dla mnie) podręcznik medycyny (zupełnie współczesny) dla studentów. Aborcja, nawet eugeniczna, nie wygląda już tak "wzniośle". Klik.

450 tysięcy obywateli podpisało się pod projektem zakazującym aborcji eugenicznej. Niestety, projekt przepadł. Cóż, partia "obywatelska" pokazała, jak głęboko ma zdanie obywateli...

A sygnał dla osób ciężko chorych i niepełnosprawnych, który płynie z obowiązującego ustawodawstwa jest jednoznaczny: jesteście gorsi. Smutne, że tak rażące dyskryminacja znalazła uznanie w oczach tak wielu posłów.

Ja mam niepełnosprawną siostrę, która nie mówi, nie chodzi, nie ma z nią żadnego kontaktu, mimo,iż ,a już 12 lat. Uważam, że to rodzice powinnie zdecydować i zespół lekarzy, którzy potwierdzi wadę. Ale uważam, że to powinno być bardzo dokładnie i rzetelnie zbadane: jaka wada itp.

Słyszałam w tv jak jeden poseł mówił, że keidyś wyboru nie było.... owszem, ale nie było takich badań specjalistycznych, zresztą tv i internetu też keidyś nie było.

I tylko moje jedno pytanie.... czy Państwo  dołoży się do utrzymania chorych ludzi? Bo to co daje Państwo jest naprawdę skromne w porównaniu do potrzeb chorego dziecka. I tu akurat mogę się wypowiedzieć, bo wiem co ile kosztuje w przypadku chorej osoby.

również się zgadzam

tylko jaki jest wyznacznik tego, czy kobieta nadaje sie na matkę czy nie.Jak to stwirdzić?Jeśli nie chce dziecka zawsze moze je zostawić w szpitalu, podpisać dokumenty o rezygnacji w praw rodzicielskich i wyjsć.Dziecko trafiłoby do czekającej na nie rodziny i wszyscy byliby szześliwi.Ale nie, u nas niestety ludzie lubieją sobie komplikować życie i dla nich ważne jest co inni powiedzą.No bo co to bedzie , jeśli kobieta po porodzie nie bedzie zachowywać sie jak szcześliwa , kochająca matka?Nie bedzie sie z dzieckiem pokazywać?Chore to jest.Jeśli nie chce dziecka to niech je odda, a nie musi usówać.Dziecko same sie na świat nie zrobiło i nie pchało.

A co do choroby.Kilka lat temu leżałam na patologii ciąży i leżała ze mną dziewczyna, której dziecko nie miało mózgu a lekarzenie chcieli ani usunąć ani wywołać porodu.Na sali ciągle było słychać płacz noworodków bo oddziały były obok siebie.Nawet nie chcę sobie wyobrażać, co ta dziewczyna w środku przeżywała.W dzis była silna ale całymi nocami płakała.  

A ja uważam,że dobrze się stało że owy zakaz 'nie przeszedl'. To rodzice powinni decydować, nie my! 

Dokładnie, w takiej sytuacji jako przyszła matka wolałabym mieć wybór. 

To, że matka nie utuliła, nie znaczy, że dziecko nie zazna miłości. To nie jest powód, by je zabijać.

Odnośnie przytoczonej sytuacji - byłam w podobnej, co Ty, nie chodziło jednak o porzuconego noworodka a o zostawione na dłużej w szpitalu dziecko około roczne. Moja Siostrzenica była z tamtą dziewczynką w jednej sali. Jak przychodziłam do Monisi, to i Oliwią się zajmowałam, czytałam jej bajki, brałam na ręce itp. Myślę, że w sytuacji opisanej wyżej postąpiłabym podobnie, o ile lekarze by pozwolili. To kwestia empatii nie tylko w słowach, ale i w czynach.

O ile staram się zrozumieć ludzi, którzy obawiają się (bezpodstawnie) przymusu opieki nad chorym dzieckiem, to nie pojmuję, czemu o życiu dziecka (potencjalnie ZDROWEGO dziecka!) miałoby decydować widzimisię matki?! 

Rodzice powinni decydować Państwo nie jest nastawione na pomoc takim dzieciom Wszystko spada na barki rodziców, a co jak ich zabraknie?

ja wiem jedno, jeśli wprowadzą zakaz aborcji, przez który kiedykolwiek urodzę chore, upośledzone lub niepełnosprawne dziecko to państwo polskie będzie mieć w UE założoną sprawę o "alimenty" i to nie żałosne grosze, które dostają rodzce dzieci niepełnosprawnych ale kilka tysięcy złotych miesięcznie- aby temu dziecku, którego tak bardzo chcieli na tym świecie zakazując aborcji zapewnić godne warunki życia zarówno jak ja będę na świecie jak i po mojej śmierci.

ja nie wiem, czy bym sie zdecydowała na aborcję, nawet jeśli bym wiedziała, ze dziecko jest chore. Czułabym sie chyba po prostu z tym źle.

Ale SERIO nie uważam, zebym miała kompetencje, żeby mówić innej kobiecie czy rodzinie, co oni mają zrobić. I to nie ważne, czy państwo opiekuje się chorymi dziećmi, samotnymi matkami i tak dalej. Nawet jakby państwo hulało pieknie, to i tak zawsze powinien być wybór rodziców lub samej kobiety. I to bez żadnych warunków dodatkowych.